حوباء

لغت نامه دهخدا

حوباء. [ ح َ ] ( ع اِ ) نفس. ( اقرب الموارد ). تن انسان. ( غیاث ). تن و روح دل. ( منتهی الارب ). روح دل و تن. ( ناظم الاطباء ). ج ، حوباوات. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس