حوبا

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی حُوباً: گناه
ریشه کلمه:
حوب (۱ بار)

«حُوبَة» در اصل به معنای احتیاج و نیازی است که انسان را به گناه می کشاند، و از آنجا که تجاوزهای سرپرستان به اموال یتیمان، غالباً بر اثر نیاز و یا به بهانه احتیاج صورت می گیرد، در آیه فوق به جای کلمه «اِثم» (گناه)، کلمه «حُوبْ» به کار رفته است، تا اشاره به این حقیقت بوده باشد.
گناه. اموال یتامی را با اموال خود با هم نخورید که گناه بزرگی است در نهج البلاغه خطبه 212 هست: «وَاسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ وَ اَماطَ الْحَوْبَةِ» باب توبه را باز کرد و گناه را از خود کنار نمود. نا گفته نماند حوب به فتح اوّل و ضمّ آن هر دو به معنی گناه آمده است (اقرب). ابن اثیر گوید حوب به معنی حاجت آمده در دعا هست: «اِلَیْکَ اَرْفَعُ حَوْبَتی یَغْنی حاجَتی» ولی ممکن است این نیز به معنی گناه باشد یعنی گناه خود را به سوی تو میاورم تا به بخشائی و نیز گوید: ابو ایّوب خواست زن خود را اطلاق دهد حضرت فرمود «اِنَّ طَلاقَ اُمِّ اَیُّوبَ لَحَوْبٌ» یعنی طلاق مادر ایّوب گناه است . این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس