حوب

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
گناه. اموال یتامی را با اموال خود با هم نخورید که گناه بزرگی است در نهج البلاغه خطبه 212 هست: «وَاسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ وَ اَماطَ الْحَوْبَةِ» باب توبه را باز کرد و گناه را از خود کنار نمود. نا گفته نماند حوب به فتح اوّل و ضمّ آن هر دو به معنی گناه آمده است (اقرب). ابن اثیر گوید حوب به معنی حاجت آمده در دعا هست: «اِلَیْکَ اَرْفَعُ حَوْبَتی یَغْنی حاجَتی» ولی ممکن است این نیز به معنی گناه باشد یعنی گناه خود را به سوی تو میاورم تا به بخشائی و نیز گوید: ابو ایّوب خواست زن خود را اطلاق دهد حضرت فرمود «اِنَّ طَلاقَ اُمِّ اَیُّوبَ لَحَوْبٌ» یعنی طلاق مادر ایّوب گناه است . این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است .