حوالس

لغت نامه دهخدا

حوالس. [ ح َ ل ِ ] ( ع اِ ) نوعی از بازی کودکان عرب با پشک و خطها که بر زمین کشند. ( منتهی الارب ). بازیی است مر کودکان تازی را که بر روی زمین پنج خانه کشند و در هر خانه ای پنج پشکل شتر گذارند و در میان این پنج خانه پنج دیگر کشند که خالی باشد و پشکل ها را از آن خانه بخانه های خالی برند و هر یک از خطوط آن خانه را حالس گویند. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس