حواطه

لغت نامه دهخدا

( حواطة ) حواطة. [ ح ُ طَ ] ( ع اِ ) محوطه ای که برای غله سازند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). پرخو. ( السامی فی الاسامی ). جوبه. ( صراح اللغة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس