حواصیل ارغوانی ( نام علمی: Ardea purpurea ) حواصیلی است که در سال ۱۷۶۶ توصیف علمی شد. این پرنده در گیلان با نام محلی «سیاه چوئین» و «کبوتر قار» نیز نامیده می شود.
حواصیل ارغوانی ۷۵ تا ۸۰ سانتی متر طول دارد. بال ها و اندازه بدنش کوچک تر و تیره تر از حواصیل خاکستری است. سر آن بزرگ و گردنش باریک و دراز است. این پرنده دارای شاهپرهای سیاه، پیش بال خاکستری، چانه و گونه سفید است و سینه اش به رنگ بلوطی است. پشت بدن حواصیل ارغوانی به رنگ خاکستری پررنگ با لکه بزرگ به رنگ بلوطی روشن است. دارای گردن دراز، باریک، قرمز بلوطی با خطوط طوطی سیاه در جلوی گردن، منقار زرد و پاهای سبزرنگ است. رگه های سیاهی از زیر چشمان تا پس گردن و از بالای گلو تا دو طرف گردن امتداد دارند. رنگ چانه و گونه سفید و سینه بلوطی رنگ است و رگه های عمودی سیاه در آن دیده می شود. این پرنده در فصل جوجه آوری عموماً دو پر سیاه دراز و رشته مانند از پس سرش آویزان است. پرنده نابالغ این گونه نیز قهوه ای با تارک تیره بوده و طرح های سیاه روی سر و گردن را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
این پرنده، در باتلاق ها، نیزارهای انبوه، سواحل و آبگیرهای پر گیاه به سر می برد و به ندرت روی درختان دیده می شوند. تابستان ها در ایران، بیشتر در مناطق جنوبی دیده می شوند. در بهار به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق کشور گزارش شده اند.
حواصیل ارغوانی از گونه حمایت شده ایران بوده و شکار آن ممنوع است ولی این گونه در تالاب انزلی شکار می شود و به این خاطر در این منطقه رو به انقراض است.
حواصیل ارغوانی ۷۵ تا ۸۰ سانتی متر طول دارد. بال ها و اندازه بدنش کوچک تر و تیره تر از حواصیل خاکستری است. سر آن بزرگ و گردنش باریک و دراز است. این پرنده دارای شاهپرهای سیاه، پیش بال خاکستری، چانه و گونه سفید است و سینه اش به رنگ بلوطی است. پشت بدن حواصیل ارغوانی به رنگ خاکستری پررنگ با لکه بزرگ به رنگ بلوطی روشن است. دارای گردن دراز، باریک، قرمز بلوطی با خطوط طوطی سیاه در جلوی گردن، منقار زرد و پاهای سبزرنگ است. رگه های سیاهی از زیر چشمان تا پس گردن و از بالای گلو تا دو طرف گردن امتداد دارند. رنگ چانه و گونه سفید و سینه بلوطی رنگ است و رگه های عمودی سیاه در آن دیده می شود. این پرنده در فصل جوجه آوری عموماً دو پر سیاه دراز و رشته مانند از پس سرش آویزان است. پرنده نابالغ این گونه نیز قهوه ای با تارک تیره بوده و طرح های سیاه روی سر و گردن را ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
این پرنده، در باتلاق ها، نیزارهای انبوه، سواحل و آبگیرهای پر گیاه به سر می برد و به ندرت روی درختان دیده می شوند. تابستان ها در ایران، بیشتر در مناطق جنوبی دیده می شوند. در بهار به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق کشور گزارش شده اند.
حواصیل ارغوانی از گونه حمایت شده ایران بوده و شکار آن ممنوع است ولی این گونه در تالاب انزلی شکار می شود و به این خاطر در این منطقه رو به انقراض است.
