حوائک

لغت نامه دهخدا

حوائک. [ ح َ ءِ ] ( ع ،اِ ) ج ِ حائکة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). بافندگان. نساجان. جولاهان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به حائکه شود. || ج ِ حائک. مرد بافنده. ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس