حنیه

لغت نامه دهخدا

( حنیة ) حنیة. [ ح َ نی ی َ ] ( ع اِ ) کمان.( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). کمانی که به تیر انداختن آواز کند. ( غیاث از منتخب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). ج ، حنی ، حنایا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس