حنی

لغت نامه دهخدا

حنی. [ ح َ نی ی ] ( ع اِ ) ج ِ حَنیَّة، به معنی کمان. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ج ِ حِنو. ( آنندراج ).

حنی. [ ح ُ ن َی ْی ] ( ع اِ ) ج ِ حَنو. || ج ِ حِنو. ( منتهی الارب ).

حنی. [ ح ِن ْ نی ] ( ع اِ ) ممال حنا. حناء :
هر آن مثال که توقیع تو بر آن نرود
زمانه طی نکند جز برای حنی را.
انوری.
رجوع به حنا و حناء شود.

حنی. [ ح ُ نی ی ] ( ع اِ ) ج ِ حِنو. ( منتهی الارب ). رجوع به حنو شود.

گویش مازنی

/hani/ بز متمایل به زرد حنایی

پیشنهاد کاربران

بپرس