حنکله

لغت نامه دهخدا

( حنکلة ) حنکلة. [ ح َ ک َ ل َ ] ( ع ص ) زن نکوهیده سیاه ودرشت. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). نکوهیده و سیاه از زنان. ( اقرب الموارد ). || مؤنث حنکل. ( اقرب الموارد ). رجوع به حنکل شود. || ( مص ) گران رفتن و آهستگی کردن در رفتار. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس