حنطی

لغت نامه دهخدا

حنطی. [ ح ِ ن ِ طی ی ] ( ص ) گندم بسیارخورنده تا فربه شود. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || منتفخ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). آماسیده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

حنطی ٔ. [ح ِ ] ( ع اِ ) مرد کلان شکم کوتاه بالا. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس