حنط

لغت نامه دهخدا

حنط. [ ح َ ] ( ع اِ ) تیر که به آن زنند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). تیر مخصوص بکمان. ( ناظم الاطباء ). || ( مص ) زفیر کردن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || حنط ادیم ؛ سرخ رنگ گردیدن پوست. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ).

حنط. [ ح َ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِ حنطة. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به حنطة شود.

حنط. [ ح َ ن َ ] ( ع مص ) رسیدن گیاه رمث و سپید گردیدن و پخته شدن آن. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

حنط. [ ح ُ ن ُ ] ( ع اِ ) ج ِ حَنوط. ( مهذب الاسماء ). رجوع به حنوط شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس