حنجره بینی یا لارنگوسکوپی ( Laryngoscopy ) یک مداخله درمانی است که طی آن چین های مربوط به تارهای صوتی و چاکنای مشاهده می شود.
وسیله ای که برای مشاهده حنجره و چاکنای به کار می رود لارنگوسکوپ ( Laryngoscope ) یا حنجره بین[ ۱] نامیده می شود.
کلمه لارنگوسکوپ از دو جزء Larynx + Scope تشکیل شده است. این وسیله برای مشاهده حنجره، تارهای صوتی و مجرای بین آن ها استفاده می شود. دو نوع لارنگوسکوپ وجود دارد؛ نوع سخت و نوع قابل انعطاف.
بعضی از مورخان ( به عنوان مثال ، مورل مکنزی ) اولین لارنگوسکوپ اختراع شده را به بنیامین گای بابینگتون ( 1866 - 1794 ) نسبت می دهند که دستگاه خود را "Glottiscope" نامیده بود . فیلیپ وون بوزینی ( 1773 - 1809 ) و گارینیارد د - لا - تور جزء اولین پزشکانی بودند که برای معاینه دهان و حنجره و هیپوفارنکس از آینه های دهان استفاده می کردند ]4. وی با استفاده از این دستگاه توانست عملکرد دستگاه گلوتایک خود و بالاترین قسمت بالای نای خود را مشاهده کند. {{Interventions infobox|
این نوع لارنگوسکوپ برای مشاهده مستقیم مجرای صوتی استفاده می شود. دستگاه متشکل است از یک دسته بلند ( که چند باتری در آن قرار می گیرد ) و یک تیغه که در نوک آن منبع نوری کوچکی تعبیه شده است. تیغه ها بر دو نوعند. تیغه Macintosh که حالتی خمیده دارد و میلر ( Miller ) که مستقیم است. تیغه Macintosh آسان تر کار گذاشته می شود، در حالی که تیغه میلر ( Miller ) دید بهتری از تارهای صوتی در اختیار پزشک قرار می دهد. میلر ( Miller ) معمولاً در کودکان استفاده می شود برای جای گذاری لارنگوسکوپ بیمار باید به پشت دراز بکشد. سپس دستگاه از راه دهان وارد شده و از روی زبان به سمت حنجره رانده می شود تا حدی که تارهای صوتی قابل مشاهده باشند.
از لارنگوسکوپ سخت معمولاً در هنگام لوله گذاری تراشه استفاده می شود. این فرایند غالباً بسیار دردناک و ناراحت کننده است و به همین دلیل در بیماری که به هوش باشد انجام نمی شود. یکی از مشکلاتی که ممکن است در اثر کارگذاری نادرست لارنگوسکوپ رخ بدهد، وارد آمدن آسیب به داندان های بالایی بیمار است. استفاده از حنجره بین در هنگام لوله گذاری، مرحله ای از بیهوشی عمومی محسوب می شود. لارنگوسکوپ توسط مانوپل گارسیا اختراع شد.
این نوع از لارنگوسکوپ برای معاینه های داخل مطب استفاده می شود. در طی معاینه بیمار کاملاً به هوش است بنابراین می توان تارهای صوتی را حین صحبت کردن مشاهده کرد. این دستگاه ممکن است به ابزارهایی کوچک برای نمونه برداری از بافت های مشکوک مجهز باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوسیله ای که برای مشاهده حنجره و چاکنای به کار می رود لارنگوسکوپ ( Laryngoscope ) یا حنجره بین[ ۱] نامیده می شود.
کلمه لارنگوسکوپ از دو جزء Larynx + Scope تشکیل شده است. این وسیله برای مشاهده حنجره، تارهای صوتی و مجرای بین آن ها استفاده می شود. دو نوع لارنگوسکوپ وجود دارد؛ نوع سخت و نوع قابل انعطاف.
بعضی از مورخان ( به عنوان مثال ، مورل مکنزی ) اولین لارنگوسکوپ اختراع شده را به بنیامین گای بابینگتون ( 1866 - 1794 ) نسبت می دهند که دستگاه خود را "Glottiscope" نامیده بود . فیلیپ وون بوزینی ( 1773 - 1809 ) و گارینیارد د - لا - تور جزء اولین پزشکانی بودند که برای معاینه دهان و حنجره و هیپوفارنکس از آینه های دهان استفاده می کردند ]4. وی با استفاده از این دستگاه توانست عملکرد دستگاه گلوتایک خود و بالاترین قسمت بالای نای خود را مشاهده کند. {{Interventions infobox|
این نوع لارنگوسکوپ برای مشاهده مستقیم مجرای صوتی استفاده می شود. دستگاه متشکل است از یک دسته بلند ( که چند باتری در آن قرار می گیرد ) و یک تیغه که در نوک آن منبع نوری کوچکی تعبیه شده است. تیغه ها بر دو نوعند. تیغه Macintosh که حالتی خمیده دارد و میلر ( Miller ) که مستقیم است. تیغه Macintosh آسان تر کار گذاشته می شود، در حالی که تیغه میلر ( Miller ) دید بهتری از تارهای صوتی در اختیار پزشک قرار می دهد. میلر ( Miller ) معمولاً در کودکان استفاده می شود برای جای گذاری لارنگوسکوپ بیمار باید به پشت دراز بکشد. سپس دستگاه از راه دهان وارد شده و از روی زبان به سمت حنجره رانده می شود تا حدی که تارهای صوتی قابل مشاهده باشند.
از لارنگوسکوپ سخت معمولاً در هنگام لوله گذاری تراشه استفاده می شود. این فرایند غالباً بسیار دردناک و ناراحت کننده است و به همین دلیل در بیماری که به هوش باشد انجام نمی شود. یکی از مشکلاتی که ممکن است در اثر کارگذاری نادرست لارنگوسکوپ رخ بدهد، وارد آمدن آسیب به داندان های بالایی بیمار است. استفاده از حنجره بین در هنگام لوله گذاری، مرحله ای از بیهوشی عمومی محسوب می شود. لارنگوسکوپ توسط مانوپل گارسیا اختراع شد.
این نوع از لارنگوسکوپ برای معاینه های داخل مطب استفاده می شود. در طی معاینه بیمار کاملاً به هوش است بنابراین می توان تارهای صوتی را حین صحبت کردن مشاهده کرد. این دستگاه ممکن است به ابزارهایی کوچک برای نمونه برداری از بافت های مشکوک مجهز باشد.
wiki: حنجره بینی