حنتوف

لغت نامه دهخدا

حنتوف. [ ح ُ ] ( ع ص ) مرد ریش کننده از هیجان صفراء. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه موی روی خود برکند. ج ، حناتیف. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس