حنبریت

لغت نامه دهخدا

حنبریت. [ حَم ْ ب َ ] ( ع ص ) بی آمیغ. ( منتهی الارب ). خالص. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). کذب حنبریت ؛ دروغ خالص. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || لاغر بسیارضعیف. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس