حن

لغت نامه دهخدا

حن. [ ح َن ن ] ( ع مص ) بازگردانیدن و بازداشتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || برگشتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || بخشودن. || مهربانی کردن. || ( ع اِ ) ترس برکسی یا چیزی از مهربانی بروی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).

حن. [ ح ِن ن ] ( ع اِ ) حیی است از جن ، از آن حی اند سگهای سیاه و ارذال جن و کمینهای آن و سگهای جن یا خلقی است میان جن و انس. ( منتهی الارب ). حیی است از جن. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). گروهی پریان.

فرهنگ فارسی

حیی است از جن گروهی پریان

پیشنهاد کاربران

بپرس