حمیدی شیرازی، مهدی (شیراز ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۶۵ش)
حمیدی شیرازی، مهدی
شاعر ایرانی. در زادگاهش درس خواند و برای ادامۀ تحصیل به تهران آمد و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. در دانشکدۀ الهیات به تدریس پرداخت و به گردآوری و نقد آثار گذشته و معاصر توجه نشان داد. او، که بیشتر دلْ بستۀ شیوۀ خراسانی بود، کوشید تا در شیوۀ سنتی از نوآوری هایی به لحاظ مضمون غفلت نورزد و به ادبیات مغرب زمین علاقه مند بود، به ویژه ادبیات رومانتیک. با این همه، به دلیل مخالفت گسترده با شعر جدید و شیوۀ نیمایی، از سویِ بخشی از نسل جدید ادبی در دهه های ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ مورد بی مهری قرار گرفت. چیرگی او در شیوۀ سنتی درخور توجه جلوه می کند و چند سروده اش، مانندِ «موسی»، «بت شکن بابل»، «مرگ قو»، «در امواج سند» از شهرت و اعتباری بسزا بهره مند است. او، خود، در پایان عمر، منتخب خوبی از بهترین آثارش را با نام فنون شعر و کالبدهای پولادین آن (۱۳۶۳) گردآورد. حمیدی در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد. در خورِ یادآوری است که ماجرای عشقی ناکام، مربوط به دورۀ جوانی وی در شیراز، بازتاب گسترده ای در بخش عمده ای از شعرهایش یافت. بخشی از این شعرها را می توان در اشک معشوق (تهران، ۱۳۲۴) دید. گذشته از برخی آثار پراکنده، حمیدی گزیده های انتقادی از شعر سبک خراسانی و دورۀ بازگشت، با عنوان های بهشت سخن و شعر دورۀ قاجار، تدوین کرده است. نیز بخشی از آثار داستان نویسان، شاعران و مترجمان عصر را در دورۀ ۳جلدی دریای گوهر گرد آورده است.
حمیدی شیرازی، مهدی
شاعر ایرانی. در زادگاهش درس خواند و برای ادامۀ تحصیل به تهران آمد و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. در دانشکدۀ الهیات به تدریس پرداخت و به گردآوری و نقد آثار گذشته و معاصر توجه نشان داد. او، که بیشتر دلْ بستۀ شیوۀ خراسانی بود، کوشید تا در شیوۀ سنتی از نوآوری هایی به لحاظ مضمون غفلت نورزد و به ادبیات مغرب زمین علاقه مند بود، به ویژه ادبیات رومانتیک. با این همه، به دلیل مخالفت گسترده با شعر جدید و شیوۀ نیمایی، از سویِ بخشی از نسل جدید ادبی در دهه های ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ مورد بی مهری قرار گرفت. چیرگی او در شیوۀ سنتی درخور توجه جلوه می کند و چند سروده اش، مانندِ «موسی»، «بت شکن بابل»، «مرگ قو»، «در امواج سند» از شهرت و اعتباری بسزا بهره مند است. او، خود، در پایان عمر، منتخب خوبی از بهترین آثارش را با نام فنون شعر و کالبدهای پولادین آن (۱۳۶۳) گردآورد. حمیدی در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد. در خورِ یادآوری است که ماجرای عشقی ناکام، مربوط به دورۀ جوانی وی در شیراز، بازتاب گسترده ای در بخش عمده ای از شعرهایش یافت. بخشی از این شعرها را می توان در اشک معشوق (تهران، ۱۳۲۴) دید. گذشته از برخی آثار پراکنده، حمیدی گزیده های انتقادی از شعر سبک خراسانی و دورۀ بازگشت، با عنوان های بهشت سخن و شعر دورۀ قاجار، تدوین کرده است. نیز بخشی از آثار داستان نویسان، شاعران و مترجمان عصر را در دورۀ ۳جلدی دریای گوهر گرد آورده است.