حمید عنایت ( زادهٔ هشتم شهریور ۱۳۱۱ در تهران – درگذشتهٔ سوم مرداد ۱۳۶۱ خورشیدی ) ، پژوهشگر و مترجم حوزه علوم سیاسی و فلسفه سیاسی بود.
مادر حمید عنایت، منتسب به خاندان قاجار پدرش، سید علی عنایت، مردی وطن دوست و فرزند یکی از روحانیون دوران مشروطه بود. خانواده او، مذهبی و از طبقه متوسط رو به بالا بودند. پدرش همراه عموها که در پی آغاز برنامه یکسان سازی فرهنگی حکومت رضاخان، لباس روحانیت را کنار گذاشته بودند، با گرفتن پروانه دفتر اسناد رسمی، محضرداری می کرد بنابراین او در خانواده ای که با فرهنگ بیگانه نبود، در مسیر علم آموزی قرار گرفت. وی مدرک کارشناسی را از دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دریافت و برای ادامهٔ تحصیل به دلیل کسب رتبهٔ اول، بورسیهٔ دولتی می گیرد. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینهٔ علوم سیاسی از مدرسهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه لندن و مدرک دکترای تخصصی را در از مدرسهٔ مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن دریافت می دارد.
... [مشاهده متن کامل]
عنایت در سال ۱۳۴۵ به ایران بازگشت و به واسطه سابقه تدریس پاره وقت در کالج های لندن و طی یک دوره یک ساله استادی در دانشگاه خارطوم، توانست به عنوان دانشیار در دانشکده حقوق دانشگاه تهران استخدام شود.
دکتر عنایت در ۱۳۵۱ ش. / ۱۹۷۲ م. جایزه تحقیقاتی دانشگاه تهران را از آن خود کرد و در سال بعد ۱۳۵۲ش. / ۱۹۷۳ م. بورس کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد را گرفت و در همان سال در دانشگاه تهران به سمت دانشیاری ارتقا یافت و ضمن تدریس در دانشگاه به تحقیق و تتبع ادامه داد. در اواسط دهه ۵۰، همزمان با تدریس و ترجمه کتاب های فلسفی، با نگارش مقالاتی در مجلات نگین، کتاب امروز، فرهنگ و زندگی، خرد و کوشش و نشریه دانشکده حقوق دانشگاه تهران، فعالیتش را در حوزه نشر نیز گسترش داد.
او در دانشگاه تهران از چهره های «ضد دستگاه» شناخته می شد و با حفظ موقعیت دانشگاهی و علمی اش از مبارزات سیاسی غافل نبود. پس از انقلاب، وی با «جبهه دموکراتیک ملی ایران» که در ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ بر سر مزار دکتر مصدق در احمدآباد اعلام موجودیت کرد، همکاری داشت. پس از تعطیل شدن دانشگاه ها در ایران، دکتر عنایت به همراه همسر و دو فرزندش ( هادی و آمنه عنایت ) به انگلستان رفت و در سال ۱۳۵۹ به سمت استادیار ( Lecturer ) در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد استخدام شد، اما دو سال بعد، در سوم مرداد ۱۳۶۱، در جریان پروازی از فرانسه به انگلستان، در اثر سکته قلبی درگذشت.
مادر حمید عنایت، منتسب به خاندان قاجار پدرش، سید علی عنایت، مردی وطن دوست و فرزند یکی از روحانیون دوران مشروطه بود. خانواده او، مذهبی و از طبقه متوسط رو به بالا بودند. پدرش همراه عموها که در پی آغاز برنامه یکسان سازی فرهنگی حکومت رضاخان، لباس روحانیت را کنار گذاشته بودند، با گرفتن پروانه دفتر اسناد رسمی، محضرداری می کرد بنابراین او در خانواده ای که با فرهنگ بیگانه نبود، در مسیر علم آموزی قرار گرفت. وی مدرک کارشناسی را از دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دریافت و برای ادامهٔ تحصیل به دلیل کسب رتبهٔ اول، بورسیهٔ دولتی می گیرد. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینهٔ علوم سیاسی از مدرسهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه لندن و مدرک دکترای تخصصی را در از مدرسهٔ مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن دریافت می دارد.
... [مشاهده متن کامل]
عنایت در سال ۱۳۴۵ به ایران بازگشت و به واسطه سابقه تدریس پاره وقت در کالج های لندن و طی یک دوره یک ساله استادی در دانشگاه خارطوم، توانست به عنوان دانشیار در دانشکده حقوق دانشگاه تهران استخدام شود.
دکتر عنایت در ۱۳۵۱ ش. / ۱۹۷۲ م. جایزه تحقیقاتی دانشگاه تهران را از آن خود کرد و در سال بعد ۱۳۵۲ش. / ۱۹۷۳ م. بورس کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد را گرفت و در همان سال در دانشگاه تهران به سمت دانشیاری ارتقا یافت و ضمن تدریس در دانشگاه به تحقیق و تتبع ادامه داد. در اواسط دهه ۵۰، همزمان با تدریس و ترجمه کتاب های فلسفی، با نگارش مقالاتی در مجلات نگین، کتاب امروز، فرهنگ و زندگی، خرد و کوشش و نشریه دانشکده حقوق دانشگاه تهران، فعالیتش را در حوزه نشر نیز گسترش داد.
او در دانشگاه تهران از چهره های «ضد دستگاه» شناخته می شد و با حفظ موقعیت دانشگاهی و علمی اش از مبارزات سیاسی غافل نبود. پس از انقلاب، وی با «جبهه دموکراتیک ملی ایران» که در ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ بر سر مزار دکتر مصدق در احمدآباد اعلام موجودیت کرد، همکاری داشت. پس از تعطیل شدن دانشگاه ها در ایران، دکتر عنایت به همراه همسر و دو فرزندش ( هادی و آمنه عنایت ) به انگلستان رفت و در سال ۱۳۵۹ به سمت استادیار ( Lecturer ) در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد استخدام شد، اما دو سال بعد، در سوم مرداد ۱۳۶۱، در جریان پروازی از فرانسه به انگلستان، در اثر سکته قلبی درگذشت.
حمید عنایت ( ۱۳۶۱ - ۱۳۱۱ ) ، استاد علوم سیاسی و مترجم حوزهٔ فلسفهٔ سیاسی متولد تهران می باشد. وی مدرک کارشناسی را از دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دریافت و برای ادامهٔ تحصیل به دلیل کسب رتبهٔ اول، بورسیهٔ دولتی می گیرد. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در زمینهٔ علوم سیاسی از مدرسهٔ اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه لندن و مدرک دکترای تخصصی را در از مدرسهٔ مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن دریافت می دارد.
... [مشاهده متن کامل]
دکتر عنایت در ۱۳۵۱ ش. / ۱۹۷۲ م. جایزه تحقیقاتی دانشگاه تهران را از آن خود کرد و در سال بعد ۱۳۵۲ش. / ۱۹۷۳ م. بورس کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد را گرفت و در همان سال در دانشگاه تهران به سمت دانشیاری ارتقا یافت و ضمن تدریس در دانشگاه به تحقیق و تتبع ادامه داد. او در دانشگاه تهران از چهره های «ضد دستگاه» شناخته می شد و با حفظ موقعیت دانشگاهی و علمی اش از مبارزات سیاسی غافل نبود. پس از انقلاب، وی با «جبهه دموکراتیک ملی ایران» که در ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ بر سر مزار دکتر مصدق در احمد آباد اعلام موجودیت کرد، همکاری داشت. پس از تعطیل شدن دانشگاهها در ایران، دکتر عنایت به همراه همسر و دو فرزندش ( هادی و آمنه عنایت ) به انگلستان رفت و در سال ۱۳۵۹ به سمت استادیار ( Lecturer ) در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد استخدام شد، اما دو سال بعد در مرداد ۱۳۶۱ وقتی که از مسافرت برمی گشت، در هواپیما در اثر سکته درگذشت.
آثار مکتوب
آثار مکتوب دکتر عنایت را باید به سه بخش عمده ( ترجمه، تألیف و مقاله ) تقسیم کرد.
سیاست، ارسطو، ۱۳۳۷ ( برنده جایزه بهترین کتاب سال در ترجمه )
فلسفه هگل، و. ت. ستیس، ۱۳۴۸
عقل در تاریخ، هگل
تاریخ طبیعی دین، دیوید هیوم، ۱۳۴۸
لوی اشتراوس، ادموند لیچ، ۱۳۵۰
خدایگان و بنده، هگل
قیصر و مسیح، ویل دورانت، ۱۳۴۱
سه آهنگ ساز: موزار، برلیوز، واگنر، رومن رولان، ۱۳۳۴
انتقام معجزه آسا: سه داستان از جرج برنارد شاو، گی دوموپاسان، جک لندن، ۱۳۳۳
تألیفات [ویرایش]
اندیشه سیاسی در اسلام معاصر ( ترجمه بهاءالدین خرمشاهی ) که آخرین تألیف مهم اوست و درست در آخرین روزهای زندگی اش منتشر شد.
تاریخ اندیشه ها و نهادهای سیاسی در ایران و اسلام
فلسفه سیاسی غرب، از هراکلیت تا هابز
اسلام و سوسیالیسم در مصر
شش گفتار درباره دین و جامعه
جهان از خود بیگانه
کتاب شناسی مآخذ علوم سیاسی به زبان فارسی
افکار سیاسی غرب، از فتح مصر به وسیلهٔه ناپلئون تا جنگ جهانی دوم
مقالات
«ایران و اعراب» ( به انگلیسی، نیویورک، ۱۹۷۱ )
«مذهب و حکومت در ایران» ( به انگلیسی، ۱۹۷۱ )
«وضع علوم اجتماعی در ایران» ( به انگلیسی، ۱۹۷۴ ) ( این مقاله توسط نوشین احمدی خراسانی به فارسی برگردانده و در مجموعه مقالات «کتاب توسعه» - جلد 5، پاییز 1372، نشر توسعه - منتشر شده است. )
«سیاست ایران شناسی» ( به انگلیسی، ۱۹۷۵ )
«فلسفه سیاسی افلاطون و ارسطو از دیدگاه فارابی» ( به انگلیسی، ۱۹۷۶ )
«فلسفله سیاسی اخوان الصفا» ( به انگلیسی، ۱۹۷۷ )
منبع [ویرایش]
http://www2. irib. ir/amouzesh/koodak/etelat_omomi/Enayat. htm
http://www. rasekhoon. net/article/Show - 9675. aspx
از ویکی پدیا
... [مشاهده متن کامل]
دکتر عنایت در ۱۳۵۱ ش. / ۱۹۷۲ م. جایزه تحقیقاتی دانشگاه تهران را از آن خود کرد و در سال بعد ۱۳۵۲ش. / ۱۹۷۳ م. بورس کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد را گرفت و در همان سال در دانشگاه تهران به سمت دانشیاری ارتقا یافت و ضمن تدریس در دانشگاه به تحقیق و تتبع ادامه داد. او در دانشگاه تهران از چهره های «ضد دستگاه» شناخته می شد و با حفظ موقعیت دانشگاهی و علمی اش از مبارزات سیاسی غافل نبود. پس از انقلاب، وی با «جبهه دموکراتیک ملی ایران» که در ۱۴ اسفند ۱۳۵۷ بر سر مزار دکتر مصدق در احمد آباد اعلام موجودیت کرد، همکاری داشت. پس از تعطیل شدن دانشگاهها در ایران، دکتر عنایت به همراه همسر و دو فرزندش ( هادی و آمنه عنایت ) به انگلستان رفت و در سال ۱۳۵۹ به سمت استادیار ( Lecturer ) در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد استخدام شد، اما دو سال بعد در مرداد ۱۳۶۱ وقتی که از مسافرت برمی گشت، در هواپیما در اثر سکته درگذشت.
آثار مکتوب
آثار مکتوب دکتر عنایت را باید به سه بخش عمده ( ترجمه، تألیف و مقاله ) تقسیم کرد.
سیاست، ارسطو، ۱۳۳۷ ( برنده جایزه بهترین کتاب سال در ترجمه )
فلسفه هگل، و. ت. ستیس، ۱۳۴۸
عقل در تاریخ، هگل
تاریخ طبیعی دین، دیوید هیوم، ۱۳۴۸
لوی اشتراوس، ادموند لیچ، ۱۳۵۰
خدایگان و بنده، هگل
قیصر و مسیح، ویل دورانت، ۱۳۴۱
سه آهنگ ساز: موزار، برلیوز، واگنر، رومن رولان، ۱۳۳۴
انتقام معجزه آسا: سه داستان از جرج برنارد شاو، گی دوموپاسان، جک لندن، ۱۳۳۳
تألیفات [ویرایش]
اندیشه سیاسی در اسلام معاصر ( ترجمه بهاءالدین خرمشاهی ) که آخرین تألیف مهم اوست و درست در آخرین روزهای زندگی اش منتشر شد.
تاریخ اندیشه ها و نهادهای سیاسی در ایران و اسلام
فلسفه سیاسی غرب، از هراکلیت تا هابز
اسلام و سوسیالیسم در مصر
شش گفتار درباره دین و جامعه
جهان از خود بیگانه
کتاب شناسی مآخذ علوم سیاسی به زبان فارسی
افکار سیاسی غرب، از فتح مصر به وسیلهٔه ناپلئون تا جنگ جهانی دوم
مقالات
«ایران و اعراب» ( به انگلیسی، نیویورک، ۱۹۷۱ )
«مذهب و حکومت در ایران» ( به انگلیسی، ۱۹۷۱ )
«وضع علوم اجتماعی در ایران» ( به انگلیسی، ۱۹۷۴ ) ( این مقاله توسط نوشین احمدی خراسانی به فارسی برگردانده و در مجموعه مقالات «کتاب توسعه» - جلد 5، پاییز 1372، نشر توسعه - منتشر شده است. )
«سیاست ایران شناسی» ( به انگلیسی، ۱۹۷۵ )
«فلسفه سیاسی افلاطون و ارسطو از دیدگاه فارابی» ( به انگلیسی، ۱۹۷۶ )
«فلسفله سیاسی اخوان الصفا» ( به انگلیسی، ۱۹۷۷ )
منبع [ویرایش]
http://www2. irib. ir/amouzesh/koodak/etelat_omomi/Enayat. htm
از ویکی پدیا