حمله به خلیج خوک ها ( به انگلیسی: Bay of Pigs Invasion ) که در کوبا از آن به نام La Batalla de Girón یاد می شود، یک عملیات نظامی ناموفق بود که توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا برای ساقط کردن حکومت کمونیستی فیدل کاسترو در کوبا طراحی شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
به دلیل نگرانی از گسترش کمونیسم به مرزهای جغرافیایی آمریکا و به تعبیری حیاط خلوت آمریکا ایده سرنگونی دولت کاسترو در ابتدا توسط سازمان سیا در سال ۱۹۶۰ مطرح شد. سازمانی که در ۱۹۴۷ و در فضای جنگ سرد و باهدف مقابله با گسترش کمونیسم تأسیس شد. سیا موظف بود از طریق جاسوسی، جمع آوری اطلاعات و انجام عملیات هایی همچون کودتا اهداف برون مرزی آمریکا را محقق کند. در ۱۷ مارس ۱۹۶۰ طرح کودتا علیه کاسترو از سوی سیا در اختیار شورای امنیت ملی آمریکا قرار گرفت تابه تایید آیزنهاور، رئیس جمهور برسد. هدف اول این طرح عبارت بود از «سرنگونی کاسترو و جایگزینی فردی نزدیک به آمریکا بدون اینکه نقش ایالات متحده در این مداخله برجسته و آشکار باشد. » روز ۱۸ اوت ۱۹۶۰ آیزنهاور موافقت خود را با اختصاص ۱۳ میلیون دلار برای اجرای یک عملیات آبی - خاکی به استعداد حداقل ۱۵۰۰ نفر اعلام کرد. ولی به دلیل پایان یافتن دوره ریاست جمهوری او عملاً اجرای طرح با اصلاحات جزئی به جان اف کندی واگذار شد. البته مسئولان اصلی طرح یعنی آلن دالس، رئیس سازمان سیا و ریچارد بیسل، معاون او همچنان در سمت خود حضور داشتند. این دو مسئولیت کودتای گواتمالا در سال ۱۹۵۴ را نیز بر عهده داشتند. تجربه موفقیت آمیز در اجرای پروژه گواتمالا موجب اطمینان خاطر دالس و بیسل از نتیجه کودتا علیه کاسترو شده بود. با کمک سازمان سیا در ماه مارس سال ۱۹۶۱ کوبایی های تبعیدی ساکن در میامی آمریکا «شورای انقلابی کوبا» به رهبری خوزه کاردونا، نخست وزیر سابق کوبا را تشکیل دادند. قرار بود پس از حمله و شکست کوبا کاردونا جایگزین کاسترو شود. بلافاصله اجیر کردن نیرو و سازمان دهی آن ها در قالب تیپ ۲۵۰۶ آغاز شد. آموزش چریکی پیاده نظام در پایگاه های سیا انجام می شد. نیروی های چترباز نیز برای یادگیری عملیات هوایی - زمینی به فرودگاهی در گواتمالا منتقل شدند. پس از چندی این دو گروه در پورتوریکو با انجام رزمایش های مشترک آبی - خاکی آمادگی و هماهنگی خود را افزایش دادند. علاوه بر رزم فردی، سیا آموزش نحوه استفاده از سلاح های سنگین، تانک، خلبانی و نیز عملیات نفوذ از طریق دریا به خشکی را در دستور کار قرار داد. گواتمالا و نیکاراگوئه نیز امکانات و کمک های محدودی را در اختیار کودتاچیان قرار دادند ولی حاضر نشدند در عملیات نهایی به طور مستقیم شرکت کنند. اتحاد جماهیر شوروی نیز برای کمک به شکل گیری ارتش جدید کوبا تعداد محدودی از فرماندهان نظامی خود را برای ایفای نقش مستشاری به این کشور اعزام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
به دلیل نگرانی از گسترش کمونیسم به مرزهای جغرافیایی آمریکا و به تعبیری حیاط خلوت آمریکا ایده سرنگونی دولت کاسترو در ابتدا توسط سازمان سیا در سال ۱۹۶۰ مطرح شد. سازمانی که در ۱۹۴۷ و در فضای جنگ سرد و باهدف مقابله با گسترش کمونیسم تأسیس شد. سیا موظف بود از طریق جاسوسی، جمع آوری اطلاعات و انجام عملیات هایی همچون کودتا اهداف برون مرزی آمریکا را محقق کند. در ۱۷ مارس ۱۹۶۰ طرح کودتا علیه کاسترو از سوی سیا در اختیار شورای امنیت ملی آمریکا قرار گرفت تابه تایید آیزنهاور، رئیس جمهور برسد. هدف اول این طرح عبارت بود از «سرنگونی کاسترو و جایگزینی فردی نزدیک به آمریکا بدون اینکه نقش ایالات متحده در این مداخله برجسته و آشکار باشد. » روز ۱۸ اوت ۱۹۶۰ آیزنهاور موافقت خود را با اختصاص ۱۳ میلیون دلار برای اجرای یک عملیات آبی - خاکی به استعداد حداقل ۱۵۰۰ نفر اعلام کرد. ولی به دلیل پایان یافتن دوره ریاست جمهوری او عملاً اجرای طرح با اصلاحات جزئی به جان اف کندی واگذار شد. البته مسئولان اصلی طرح یعنی آلن دالس، رئیس سازمان سیا و ریچارد بیسل، معاون او همچنان در سمت خود حضور داشتند. این دو مسئولیت کودتای گواتمالا در سال ۱۹۵۴ را نیز بر عهده داشتند. تجربه موفقیت آمیز در اجرای پروژه گواتمالا موجب اطمینان خاطر دالس و بیسل از نتیجه کودتا علیه کاسترو شده بود. با کمک سازمان سیا در ماه مارس سال ۱۹۶۱ کوبایی های تبعیدی ساکن در میامی آمریکا «شورای انقلابی کوبا» به رهبری خوزه کاردونا، نخست وزیر سابق کوبا را تشکیل دادند. قرار بود پس از حمله و شکست کوبا کاردونا جایگزین کاسترو شود. بلافاصله اجیر کردن نیرو و سازمان دهی آن ها در قالب تیپ ۲۵۰۶ آغاز شد. آموزش چریکی پیاده نظام در پایگاه های سیا انجام می شد. نیروی های چترباز نیز برای یادگیری عملیات هوایی - زمینی به فرودگاهی در گواتمالا منتقل شدند. پس از چندی این دو گروه در پورتوریکو با انجام رزمایش های مشترک آبی - خاکی آمادگی و هماهنگی خود را افزایش دادند. علاوه بر رزم فردی، سیا آموزش نحوه استفاده از سلاح های سنگین، تانک، خلبانی و نیز عملیات نفوذ از طریق دریا به خشکی را در دستور کار قرار داد. گواتمالا و نیکاراگوئه نیز امکانات و کمک های محدودی را در اختیار کودتاچیان قرار دادند ولی حاضر نشدند در عملیات نهایی به طور مستقیم شرکت کنند. اتحاد جماهیر شوروی نیز برای کمک به شکل گیری ارتش جدید کوبا تعداد محدودی از فرماندهان نظامی خود را برای ایفای نقش مستشاری به این کشور اعزام کرد.
