چاقوزنی یا چاقوکشی یا حمله با چاقو، نفوذ یک جسم تیز یا نوک تیز از فاصله نزدیک به جسم بدن است. ضربات چاقو به معنای یک اقدام هدفمند تلقی می شود، همان طور که توسط یک تروریست یا قاتل و یا مردم مظلوم برای دفاع مشروع صورت می گیرد اما می توان به طور تصادفی خود یا دیگران را با چاقو ضرب کرد.
... [مشاهده متن کامل]
چاقوکشی امروزه در میان باندها و زندان ها معمول است زیرا چاقوها ارزان هستند و به راحتی قابل تهیه ( یا ساخت ) هستند، به راحتی قابل پنهان و نسبتاً تأثیرگذار تر هستند. در سال ۲۰۱۳، حدود ۸ میلیون مورد ضربات چاقو رخ داده است.
چاقوکشی در طول تاریخ بشریت معمول است و ابزاری بوده که برای ترور تعدادی از شخصیت های برجسته تاریخی مانند دومین خلیفه راشدین، عمر بن خطاب و امپراتور روم به ترتیب ژولیوس سزار و کالیگولا مورد استفاده قرار گرفته است.
در ژاپن، رویه تاریخی چاقوکشی عمدی در خودکشی آیینی به نام هاراکیری شناخته می شود ( به معنای واقعی کلمه «شکم بریدن»، زیرا شامل شکم بازکردن است ) .
پوست انسان به عنوان یک دفاع شخصی خاصیت تا حدودی الاستیک دارد. هنگامی که بدن انسان توسط یک شی نازک مانند یک چاقوی کوچک آشپزخانه خنجر می خورد، پوست اغلب محکم به دور جسم بسته می شود و در صورت خارج شدن جسم دوباره بسته می شود، که می تواند مقداری خون را در بدن به دام بیندازد. خونریزی داخلی به همان اندازه خونریزی خارجی خطرناک است. اگر رگ های خونی به اندازه کافی قطع شود تا آسیب جدی ببیند، خاصیت ارتجاعی پوست هیچ مانعی برای جلوگیری از خروج خون از سیستم گردش خون و جمع شدن بی فایده در سایر قسمت های بدن نخواهد داشت.
مرگ بر اثر چاقو در اثر شوک، از دست دادن خون شدید، عفونت یا از دست دادن عملکرد عضوی ضروری مانند قلب یا ریه ها ایجاد می شود.
اگرچه قبلاً قربانیان خنجر شکم تحت عمل لاپاراتومی جراحی اکتشافی قرار می گرفتند، در حال حاضر در صورت پایداری بیمار عمل نکردن ایمن محسوب می شود. در این صورت، آنها باید از نظر علائم جبران خسارت که نشان دهنده آسیب جدی است، مشاهده شوند. در مواردی که بیمار در ابتدا آسیب های چاقویی را نشان می دهد و ناپایدار است، باید لاپاراتومی را برای کشف و اصلاح هرگونه آسیب داخلی آغاز کرد.
وقتی کسی که زخم خورده داشته باشد می میرد، بدن کالبد شکافی می شود و زخم توسط پزشکی قانونی بازرسی می شود. چنین معاینه ای می تواند اطلاعات ارزشمندی را در مورد سلاحی که برای تولید آسیب استفاده شده است بدست آورد. از نظر ظاهری و یافته های داخلی، آسیب شناس معمولاً قادر به ارائه نظر در مورد ابعاد سلاح شامل عرض و حداقل طول ممکن تیغه است. می توان سلاح را تک لبه یا دو لبه تشخیص داد.
... [مشاهده متن کامل]
چاقوکشی امروزه در میان باندها و زندان ها معمول است زیرا چاقوها ارزان هستند و به راحتی قابل تهیه ( یا ساخت ) هستند، به راحتی قابل پنهان و نسبتاً تأثیرگذار تر هستند. در سال ۲۰۱۳، حدود ۸ میلیون مورد ضربات چاقو رخ داده است.
چاقوکشی در طول تاریخ بشریت معمول است و ابزاری بوده که برای ترور تعدادی از شخصیت های برجسته تاریخی مانند دومین خلیفه راشدین، عمر بن خطاب و امپراتور روم به ترتیب ژولیوس سزار و کالیگولا مورد استفاده قرار گرفته است.
در ژاپن، رویه تاریخی چاقوکشی عمدی در خودکشی آیینی به نام هاراکیری شناخته می شود ( به معنای واقعی کلمه «شکم بریدن»، زیرا شامل شکم بازکردن است ) .
پوست انسان به عنوان یک دفاع شخصی خاصیت تا حدودی الاستیک دارد. هنگامی که بدن انسان توسط یک شی نازک مانند یک چاقوی کوچک آشپزخانه خنجر می خورد، پوست اغلب محکم به دور جسم بسته می شود و در صورت خارج شدن جسم دوباره بسته می شود، که می تواند مقداری خون را در بدن به دام بیندازد. خونریزی داخلی به همان اندازه خونریزی خارجی خطرناک است. اگر رگ های خونی به اندازه کافی قطع شود تا آسیب جدی ببیند، خاصیت ارتجاعی پوست هیچ مانعی برای جلوگیری از خروج خون از سیستم گردش خون و جمع شدن بی فایده در سایر قسمت های بدن نخواهد داشت.
مرگ بر اثر چاقو در اثر شوک، از دست دادن خون شدید، عفونت یا از دست دادن عملکرد عضوی ضروری مانند قلب یا ریه ها ایجاد می شود.
اگرچه قبلاً قربانیان خنجر شکم تحت عمل لاپاراتومی جراحی اکتشافی قرار می گرفتند، در حال حاضر در صورت پایداری بیمار عمل نکردن ایمن محسوب می شود. در این صورت، آنها باید از نظر علائم جبران خسارت که نشان دهنده آسیب جدی است، مشاهده شوند. در مواردی که بیمار در ابتدا آسیب های چاقویی را نشان می دهد و ناپایدار است، باید لاپاراتومی را برای کشف و اصلاح هرگونه آسیب داخلی آغاز کرد.
وقتی کسی که زخم خورده داشته باشد می میرد، بدن کالبد شکافی می شود و زخم توسط پزشکی قانونی بازرسی می شود. چنین معاینه ای می تواند اطلاعات ارزشمندی را در مورد سلاحی که برای تولید آسیب استفاده شده است بدست آورد. از نظر ظاهری و یافته های داخلی، آسیب شناس معمولاً قادر به ارائه نظر در مورد ابعاد سلاح شامل عرض و حداقل طول ممکن تیغه است. می توان سلاح را تک لبه یا دو لبه تشخیص داد.
