حملات پنجشیر ( روسی : Пандшерская операция - Panjsher Operations ) ، رشته جنگ هایی بود میان نیروهای ارتش سرخ و ارتش جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان با مجاهدین تحت امر احمدشاه مسعود برای کنترل درهٔ استراتژیک پنجشیر در نه سال اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی میان سال های ۱۳۵۹ الی ۱۳۶۷ خورشیدی.
ارتش شوروی با همکاری ارتش جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان جمعاً نه حملهٔ بزرگ را به درهٔ پنجشیر در طول دوران اشغال افغانستان سازمان دادند که منجر به خسارات زیاد به منطقه و اهالی پنجشیر، نیروی رزمی ارتش سرخ و ارتش جمهوری دموکراتیک افغانستان گردید. چهار تعرض اولیه به پنجشیر به صورتی کاملاً کلاسیک انجام می شود که در آن ها ستونی از زره پوش ها پس از بمباران های هوایی دست به حمله می زند. [ ۱] سه حملهٔ دیگر ( از ۱۵ ماه مه تا اول ژوئیه و از سی اُم اوت تا ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲ سپس از بیست و یکم آوریل ۱۹۸۴ به بعد ) به دلیل گسترش خود، اهمیت تجهیزاتی که به کار گرفته شده اند و تاکتیک های معمول ثابت می کنند که پنجشیر فرمانده مسعود، به صورت هدف شمارهٔ یک شوروی ها در افغانستان در آمده است. این سه مرحله، بر زیربنای واحد قرار دارد: سهم اعظم عملیات بر عهدهٔ واحدهای هوابرد است که غالباً چتر بازهایی هستند که در عمق جبهه و بر خط الرأس بلندی ها، روستاها و نقاط عبور، پیاده می شوند. سپس واحدهای زرهی جای آن ها را می گیرند. در هر سه مورد، استراتژی مسعود عبارت است از عقب نشینی به دره های مجاور و پراکنده ساختن شوروی ها، سپس باز پس گرفتن مواضع از دست رفته یکی پس از دیگری، به ویژه هنگامی که این مواضع به ارتش دولتی واگذار شد. [ ۱]
با وجودی که حملات پنجشیر از شدیدترین عملیات های رزمی ارتش های شوروی و افغانستان محسوب می شد، اما در اثر این نه حمله آن ها قادر به کنترل درهٔ پنجشیر نشدند.
در ژانویهٔ ۱۹۸۳ شوروی ها به مسعود پیشنهاد متارکهٔ جنگ می کنند.
تاکتیک ارتش سرخ در سال ۱۹۸۴ نشانه هایی از بازگشت به یک برداشت کاملاً نظامی از جنگ را عرضه می دارد. اما این بار با ارتشی جنگنده تر با تعرض ۲۱ آوریل خود به پنجشیر، به صورتی یک جانبه، گام جدیدی در تشدید جنگ بر می دارند. از آن به بعد، شوروی ها می کوشند اطراف شهرها را خالی کنند و راه های تدارکاتی نیروهای مقاومت را قطع کنند. اما باوجود نبردهای سهمگین اطراف هرات، قندهار و خوست در سال ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶، هرگز به موفقیتی دست نمی یابند. به استثنای اطراف مزار شریف.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارتش شوروی با همکاری ارتش جمهوری دموکراتیک خلق افغانستان جمعاً نه حملهٔ بزرگ را به درهٔ پنجشیر در طول دوران اشغال افغانستان سازمان دادند که منجر به خسارات زیاد به منطقه و اهالی پنجشیر، نیروی رزمی ارتش سرخ و ارتش جمهوری دموکراتیک افغانستان گردید. چهار تعرض اولیه به پنجشیر به صورتی کاملاً کلاسیک انجام می شود که در آن ها ستونی از زره پوش ها پس از بمباران های هوایی دست به حمله می زند. [ ۱] سه حملهٔ دیگر ( از ۱۵ ماه مه تا اول ژوئیه و از سی اُم اوت تا ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲ سپس از بیست و یکم آوریل ۱۹۸۴ به بعد ) به دلیل گسترش خود، اهمیت تجهیزاتی که به کار گرفته شده اند و تاکتیک های معمول ثابت می کنند که پنجشیر فرمانده مسعود، به صورت هدف شمارهٔ یک شوروی ها در افغانستان در آمده است. این سه مرحله، بر زیربنای واحد قرار دارد: سهم اعظم عملیات بر عهدهٔ واحدهای هوابرد است که غالباً چتر بازهایی هستند که در عمق جبهه و بر خط الرأس بلندی ها، روستاها و نقاط عبور، پیاده می شوند. سپس واحدهای زرهی جای آن ها را می گیرند. در هر سه مورد، استراتژی مسعود عبارت است از عقب نشینی به دره های مجاور و پراکنده ساختن شوروی ها، سپس باز پس گرفتن مواضع از دست رفته یکی پس از دیگری، به ویژه هنگامی که این مواضع به ارتش دولتی واگذار شد. [ ۱]
با وجودی که حملات پنجشیر از شدیدترین عملیات های رزمی ارتش های شوروی و افغانستان محسوب می شد، اما در اثر این نه حمله آن ها قادر به کنترل درهٔ پنجشیر نشدند.
در ژانویهٔ ۱۹۸۳ شوروی ها به مسعود پیشنهاد متارکهٔ جنگ می کنند.
تاکتیک ارتش سرخ در سال ۱۹۸۴ نشانه هایی از بازگشت به یک برداشت کاملاً نظامی از جنگ را عرضه می دارد. اما این بار با ارتشی جنگنده تر با تعرض ۲۱ آوریل خود به پنجشیر، به صورتی یک جانبه، گام جدیدی در تشدید جنگ بر می دارند. از آن به بعد، شوروی ها می کوشند اطراف شهرها را خالی کنند و راه های تدارکاتی نیروهای مقاومت را قطع کنند. اما باوجود نبردهای سهمگین اطراف هرات، قندهار و خوست در سال ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶، هرگز به موفقیتی دست نمی یابند. به استثنای اطراف مزار شریف.
wiki: حملات پنجشیر