حمقاء
لغت نامه دهخدا
- بقلةالحمقاء ؛ درخت خرفه است. ( منتهی الارب ). و آن سبزی را حمقاء نامند. زیرا در کنار نهرهای آب میروید و جریان آب آنرا از ریشه میکند و با خود میبرد. باز در همان مسیر ریشه خود را بند میکند و میروید. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(حَ ) [ ع . ] (ص . ) زن کم خرد، زن کم عقل .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید