حمزوی خسرو

دانشنامه آزاد فارسی

حَمْزَوی، خسرو (تهران ۱۳۰۸ش)
حَمْزَوی، خسرو
داستان نویس ایرانی. در ۱۳۴۴/۱۳۴۳، از دانشگاه تهران در رشتۀ اقتصاد دانشنامۀ لیسانس گرفت. پس از مدتی کار در ادارۀ بهداشت هیئت عملیاتی اقتصادی ایران (ادارۀ اصل چهار) و سازمان جلب سیاحان، در ۱۳۴۵، به سازمان برنامه و بودجه منتقل و در ۱۳۵۹، بازنشسته شد. از اوایل دهۀ ۱۳۳۰، به فعالیت ادبی پرداخت که تا دهۀ ۱۳۵۰، ادامه یافت. مجموعه شعر و داستان خیزران (۱۳۳۴)، داستان پادزهر (۱۳۳۸) و رمان دلارام از آثار او در این دوره است. پس از وقفه ای بیست ساله، با انتشار رمان های وقتی سَموم بر تن یک ساق می وزید (۱۳۷۰ش) و شهری که زیر درختان سدر مرد (۱۳۷۹ش)، برندۀ جایزۀ منتقدین مطبوعات به شهرت رسید. مجموعۀ داستان های خش خش تن برهنۀ خاک (۱۳۸۱)؛ آسیابان سور (۱۳۸۲) و رمان از رگ هر تاک دشت سایه ها از دیگر آثار اوست. در رمان هایش به مضامینی از تاریخ معاصر به شکلی استعاری و درآمیخته با اساطیر می پردازد.

پیشنهاد کاربران

بپرس