حمایت

[ویکی فقه] حمایت، اَعمال و نهادهای حمایتی که هرچند در فقه به رسمیت شناخته نشده اند، اما در جوامع اسلامی پیشین مهم بودند.
این واژه مترادف خَفاره به کار رفته که به معنای حمایت و پشتیبانی یک قبیله کوچ نشین یا گروهی صحرا گرد از ساکنان ثابت یک منطقه یا مسافران است.
اصطلاح دیگری که تقریبآ معادل حمایت به کار رفته، «تَلْجِئه» است. تلجئه در سه چهار قرن نخست هجری به عملی اطلاق می شد که در آن فردی که مقام و مرتبه اجتماعی پایین تری داشت دارایی و اموال خویش را به فردی در مقام و جایگاه بالاتر، می سپرد .
شخص دون مرتبه همچنان مالک قانونی اموال خویش باقی می ماند، اما براساس توافقی ضمنی، فرد برتر، در برابر قدرتهای اجرایی و مقامات مالیاتی، پاسخگو بود.
هرچند شخص دون مرتبه به فرد برتر دستمزد می پرداخت، لیکن این کار برای وی همچنان مقرون به صرفه بود.
حق دریافت دستمزد از امتیازات فردِ برتر بود و حمایت، همچون املاک شخص، می توانست به ارث برسد .

نقاط ضعف حمایت
چون توافقِ طرفین تنها به صورت ضمنی بود، برای فردِ حمایت شده غیرممکن می نمود که در برابر ادعای فرد برتر، در دفاتر مالیاتی، بتواند مالکیت خویش را به اثبات برساند.

سوء استفاده از حمایت
بنابراین حمایت، که گاه بر دیگران تحمیل می شد یا به عنوان روشِ بازپرداخت بدهی به کار می رفت، شیوه ای بود که افراد متنفذ از آن برای گسترش املاک خویش بهره می بردند و مالکان اصلی زمینها در این میان مضارعه کارانی بیش نبودند .

انواع موارد حمایت
...

حمایت (patronage)
قدرت انتصاب فردی به یک منصب و مقام سیاسی، تجاری یا کلیسایی یا حمایت مادی و معنوی از فعالیت های هنری و هنرمندان. در اروپا قرون متمادی افرادی که بیشتر منتسب به خانواده های سلطنتی، اشراف، یا مقامات کلیسا بودند از افراد مورد توجه خود حمایت می کردند. در قرن ۲۰ حامیان را احزاب سیاسی، دولت و در عرصۀ هنر، صنایع خصوصی و بنیادها تشکیل می دهند. در انگلستان، که چنین روابطی «فساد کهنه» نام گرفته بود، حمایت از قرن ۱۶ وجود داشت، اما پس از اعادۀ سلطنت از ۱۶۶۰ تا قرن ۱۹ رواج بیشتری پیدا کرد و به ابزاری برای سازماندهی انتخابات و جلب حمایت حزبی تبدیل شد. از حمایت نه فقط برای ابراز محبت به دوستان بلکه به منزلۀ ابزار عدالت اجتماعی برای توجه و لطف به اعضای خانوادۀ کسانی استفاده می شد که به نوعی گرفتار ناملایمات بودند. اکنون حمایت سیاسی تا حد زیادی جای خود را به نظام شایسته سالاری داده است و افراد به جای اتکا به توصیه های شخصی در رقابتی آشکار با دیگران به پست و مقام می رسند. با وجود این، در حال حاضر نیز حمایت و توصیه، از جمله به شکل نظام حمایت سیاسی هواداران حزبی و انتصابات استادان دانشگاه ها، رؤسای شرکت ها، و نهادهای دولتی همچنان ادامه دارد. انتخاب افراد به شیوه های دیگری غیر از شایستگی صرف امروزه به شکل اعمال تبعیض مثبت نیز در جریان است.