حماسه گسار خان ( که حماسه شاه گِسار یا حماسه گَزَر خان هم نامیده می شود ) مهم ترین اثر حماسی تبت و بخش بزرگی از آسیای میانه است. [ ۱]
این کتاب حماسی، در حدود ۱۰ میلیون واژه دارد و امروزه ۱۴۰ نقّال ( از ملیت های تبتی، مغولی و تو ) هنوز به نقل این داستان اشتغال دارند. [ ۲]
این حماسه در حدود هزار سال دیرینگی دارد و داستان آن دربارهٔ شاهی دلاور به نام گسار است که بر سرزمینی افسانه ای به نام لینگ فرمانروایی می کرد. این حماسه، یک داستان پرماجراست که تمثیلهای به کار رفته در آن ریشه های عمیقی در بوداگرایی تبتی دارد. [ ۲]
حماسه گسار خان در اوایل سده ۱۲ میلادی کامل شده و در نواحی تبتی نشین به طور گسترده سینه به سینه نقل شده است.
حماسه گسار خان حکایت از آن دارد که در زمان های بسیار بسیار قدیم بلایا و فلاکتهای عظیم تمام نواحی تبت را دربر گرفت و دیوها و اهریمنان بر مردم رنج های طاقت فرسا تحمیل می کردند. با این حال بودای نیکدل و مشفق «گوان شی این» به منظور نجات مردم از ورطه رنج و درد از خداوند تمنا کرد تا پسر خود را به میان مردم بفرستد و بدین سان «توباگه» پسر خدا به دنیای انسان ها گام گذارد. وی از روز تولد مبارزه با اهریمنان را آغاز کرد، [ ۳] در ۵ سالگی با همراهان خود به کنار رودخانه زرد کوچ کرد و در ۱۲ سالگی به علت پیروزی در مسابقه اسب سواری قبیله ای بر روی تخت سلطنت نشسته و شاه تبتی ها شد و ملک گسار نام گرفت. از آن به بعد، وی با قدرت و توانائی بی نظیر برای نابودی روحهای خبیث و اهریمنان در همه جا سلحشورانه با نیروهای دشمن جنگید و برغم اتهامات دروغین و توطئه چینی ها به کمک نیروی خود و حمایت خداوند و بوداها شکست ناپذیر شد و پیروز میدان بود و برای مردم رفاه و سعادت فراوانی به همراه آورد. پس از آن که تمام دیوها در جهان انسان به دست او از بین رفتند، وی به هماه مادر و زن های خود به بهشت بازگشت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کتاب حماسی، در حدود ۱۰ میلیون واژه دارد و امروزه ۱۴۰ نقّال ( از ملیت های تبتی، مغولی و تو ) هنوز به نقل این داستان اشتغال دارند. [ ۲]
این حماسه در حدود هزار سال دیرینگی دارد و داستان آن دربارهٔ شاهی دلاور به نام گسار است که بر سرزمینی افسانه ای به نام لینگ فرمانروایی می کرد. این حماسه، یک داستان پرماجراست که تمثیلهای به کار رفته در آن ریشه های عمیقی در بوداگرایی تبتی دارد. [ ۲]
حماسه گسار خان در اوایل سده ۱۲ میلادی کامل شده و در نواحی تبتی نشین به طور گسترده سینه به سینه نقل شده است.
حماسه گسار خان حکایت از آن دارد که در زمان های بسیار بسیار قدیم بلایا و فلاکتهای عظیم تمام نواحی تبت را دربر گرفت و دیوها و اهریمنان بر مردم رنج های طاقت فرسا تحمیل می کردند. با این حال بودای نیکدل و مشفق «گوان شی این» به منظور نجات مردم از ورطه رنج و درد از خداوند تمنا کرد تا پسر خود را به میان مردم بفرستد و بدین سان «توباگه» پسر خدا به دنیای انسان ها گام گذارد. وی از روز تولد مبارزه با اهریمنان را آغاز کرد، [ ۳] در ۵ سالگی با همراهان خود به کنار رودخانه زرد کوچ کرد و در ۱۲ سالگی به علت پیروزی در مسابقه اسب سواری قبیله ای بر روی تخت سلطنت نشسته و شاه تبتی ها شد و ملک گسار نام گرفت. از آن به بعد، وی با قدرت و توانائی بی نظیر برای نابودی روحهای خبیث و اهریمنان در همه جا سلحشورانه با نیروهای دشمن جنگید و برغم اتهامات دروغین و توطئه چینی ها به کمک نیروی خود و حمایت خداوند و بوداها شکست ناپذیر شد و پیروز میدان بود و برای مردم رفاه و سعادت فراوانی به همراه آورد. پس از آن که تمام دیوها در جهان انسان به دست او از بین رفتند، وی به هماه مادر و زن های خود به بهشت بازگشت. [ ۲]
wiki: حماسه گسار خان