حماران. [ ح ِ ] ( ع اِ ) دو سنگ برپاکرده که بر آنها سنگ دیگر نهند که علاة باشد و عرب بر آن کشک خشک کنند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) : لاتنفع الشاوی فیها شاته و لا حمارا و لا علاته.
راجز ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
دو سنگ بر پا کرده که بر آنها سنگ دیگر نهند که علاه باشد و عرب بر آن کشک خشک کند
