حَمّاد عَجْرد، حماد بن عُمر ( ـ ح ۱۶۱ق)
شاعر هجاگوی عرب. از موالی پرورش یافته در کوفه بود و در اواخر عصر اموی و اوایل دورۀ عباسی می زیست و به سرودن شعر هجایی شهرت داشت. وی و دو همنام او، حمّاد راویه و حمّاد زِبِرقان به زندگی بی بند و بار معروف و به مانیگری/زندقه متهم بودند. حماد، ندیم ولید بن یزید بود و در خلافت مهدی به بغداد رفت. گویند در اهواز به قتل رسید. در تذکره هایی چون اغانی لطایف فراوان دربارۀ او آمده است. اشعار طنزآلود هتاکانه ای که عجرد و بَشّار بن بُرد مبادله می کردند، معروفیتی ویژه داشت. اغلب اشعار بازمانده از او در ذمّ و هجو است.
شاعر هجاگوی عرب. از موالی پرورش یافته در کوفه بود و در اواخر عصر اموی و اوایل دورۀ عباسی می زیست و به سرودن شعر هجایی شهرت داشت. وی و دو همنام او، حمّاد راویه و حمّاد زِبِرقان به زندگی بی بند و بار معروف و به مانیگری/زندقه متهم بودند. حماد، ندیم ولید بن یزید بود و در خلافت مهدی به بغداد رفت. گویند در اهواز به قتل رسید. در تذکره هایی چون اغانی لطایف فراوان دربارۀ او آمده است. اشعار طنزآلود هتاکانه ای که عجرد و بَشّار بن بُرد مبادله می کردند، معروفیتی ویژه داشت. اغلب اشعار بازمانده از او در ذمّ و هجو است.
wikijoo: حماد_عجرد،_حماد_بن_عمر_(_ـ_ح_۱۶۱ق)