حلیق

لغت نامه دهخدا

حلیق. [ ح َ ] ( ع ص ) سترده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ).
- لحیة حلیق ؛ ریش سترده. و نگویندلحیة حلیقه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس