حلیجه

لغت نامه دهخدا

( حلیجة ) حلیجة. [ ح َ ج َ ] ( ع ص ، اِ ) شیر که در وی خرما تر کرده باشند. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء ). || روغن که برشیر برآید وقت دوغ زدن. || باقیمانده و فشارده خیگ. || عصاره حنا. || مسکه که بر آن شیر دوشند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس