حِلّی، یحیی بن احمد (کوفه ۶۰۱ـ حله ۶۹۰/۶۸۹ق)
فقیه، اصولی و ادیب امامی. نزد ابن زهره حلبی، شیخ محمد بن ابی البرکات صنعانی و پدرش شیخ احمد درس خواند. پسرعموی محقق حلی است. سیدعبدالکریم بن طاووس، علامۀ حلی و سید عزالدین حسن بن علی از شاگردان او بودند. سیوطی از او به عنوان ادیبی برجسته یاد کرده است. جامع الشرایع یا الجامع للشرایع در فقه؛ نزهة الناظر فی الجمع بین الاشباه و النظائر در فقه منظوم؛ الفحص و البیان عن اسرار القرآن در تفسیر؛ المدخل در اصول فقه؛ قضاء الفوائت؛ آداب السفر؛ کشف الالتباس عن نجاسة الارجاس.
فقیه، اصولی و ادیب امامی. نزد ابن زهره حلبی، شیخ محمد بن ابی البرکات صنعانی و پدرش شیخ احمد درس خواند. پسرعموی محقق حلی است. سیدعبدالکریم بن طاووس، علامۀ حلی و سید عزالدین حسن بن علی از شاگردان او بودند. سیوطی از او به عنوان ادیبی برجسته یاد کرده است. جامع الشرایع یا الجامع للشرایع در فقه؛ نزهة الناظر فی الجمع بین الاشباه و النظائر در فقه منظوم؛ الفحص و البیان عن اسرار القرآن در تفسیر؛ المدخل در اصول فقه؛ قضاء الفوائت؛ آداب السفر؛ کشف الالتباس عن نجاسة الارجاس.