حلم شعیب

[ویکی فقه] حلم شعیب (قرآن). حلم به معنای نگهداری نفس و طبع از هیجان غضب است، و به معنای عقل نیز آمده است، در قرآن کریم ، واژه حلم به کار نرفته، اما از مشتقات آن، حلیم ، پانزده بار آمده است، در قرآن کریم، هم خدا و هم انسان ها با صفت حلیم مدح شده اند، در یازده آیه ، این صفت به خدا نسبت داده شده است و در بقیه آیات به پیامبران الهی ، یعنی حضرت ابراهیم ، فرزند ابراهیم (علیهما السلام ) که خدا فرمان به ذبح او داده بود و حضرت شعیب .
شعیب علیه السلام، فردی بردبار بود، حتی از دیدگاه مشرکان قومش: «قالوا یـشعیب... انک لانت الحلیم...؛ گفتند ای شعیب...تو مرد بردبار ...هستی؟»
← مشخصه انسان حلیم
۱. ↑ هود/سوره۱۱، آیه۸۷.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حلم شعیب».
...