حلم ابراهیم

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حلم ابراهیم (قرآن). حلم به معنای نگهداری نفس و طبع از هیجان غضب است، و به معنای عقل نیز آمده است، در قرآن کریم ، واژه حلم به کار نرفته، اما از مشتقات آن، حلیم ، پانزده بار آمده است، در قرآن کریم، هم خدا و هم انسان ها با صفت حلیم مدح شده اند، در یازده آیه ، این صفت به خدا نسبت داده شده است و در بقیه آیات به پیامبران الهی ، یعنی حضرت ابراهیم ، فرزند ابراهیم (علیهما السلام) که خدا فرمان به ذبح او داده بود و حضرت شعیب .
ابراهیم (علیه السلام)، از حلم و بردباری برخوردار بودند: «... ان ابرهیم لاوه حلیم؛ ...چرا که ابراهیم مهربان و بردبار بود.»این جمله ممکن است دلیلی برای وعده ابراهیم به آزر در زمینه استغفار بوده، باشد، زیرا حلم و بردباری از یک سو، و اواه بودن او که طبق بعضی از تفاسیر به معنی رحیم بودن است از سوی دیگر، ایجاب می کرد که حد اکثر تلاش و کوشش را برای هدایت آزر انجام دهد، اگر چه از طریق وعده استغفار و طلب آمرزش از گذشته او باشد. «ان ابرهیم لحلیم...؛ چرا که ابراهیم، بردبار...بود.»
آثار حلم ابراهیم
بردباری ابراهیم علیه السلام، برانگیزنده او به شفاعت ، درباره قوم لوط بود: «... یجـدلنا فی قوم لوط• ان ابرهیم لحلیم...؛ ... با ما، درباره قوم لوط مجادله می کرد• چرا که ابراهیم، بردبار ... بود.»
← مجادله ابراهیم
۱. ↑ توبه/سوره۹، آیه۱۱۴.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس