حلفه

لغت نامه دهخدا

( حلفة ) حلفة. [ ح َ ف َ ] ( ع مص ) یک بار قسم خوردن. ( غیاث ) ( شرح نصاب ).

حلفة. [ ح َ ل ِ / ل َ ف َ ] ( ع اِ ) یک بن از حلفاء یعنی گیاه دوخ. ( منتهی الارب ). یکی حلف و آن گیاهی است که در آب روید. ( از اقرب الموارد ). رجوع به حلف و حلفاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس