حلزون خشکیان

حلزون خشکیان ( به لاتین: Helicidae ) یک خانواده بزرگ و متنوع از حلزون های خشکی کوچک تا بزرگ است که هوا را تنفس می کنند، که گاهی به آن ها «حلزون های نمادین» نیز می گویند.
تعدادی از گونه های این خانواده به عنوان ماده غذایی ارزش گذاری می شوند، از جمله حلزون باغچه ( که در گذشته Helix aspersa ) حلزون قهوه ای یا باغی و حلزون رومی " اسکارگو " است. [ ۱] زیست شناسی این دو گونه به طور خاص به طور کامل مطالعه و مستند شده است.
پوسته های این حلزون ها عمدتاً کروی شکل هستند. در برخی از سرده ها، مانند Cepaea، پوسته ها دارای رنگ های روشن و طرح دار هستند.
این خانواده بومی اوراسیا و متعلق به گروه پالئارکتیک غربی است.
با این حال برخی از گونه ها، به ویژه حلزون باغچه، معرفی شده اند و در بسیاری از مناطق مختلف در سراسر جهان ایجاد پراکنده شده اند.
بسیاری از معرفی های تصادفی به این دلیل اتفاق می افتند که تخم های اکثر حلزون های خشکی در خاک گذاشته می شوند و بنابراین ممکن است به آسانی همراه با گیاهان محوطه سازی بدون توجه به سفر جابجا شوند.
خانواده حلزون خشکیان شامل ۳ زیرخانواده ( طبق تجزیه و تحلیل های فیلوژنتیک مولکولی[ ۲] [ ۳] [ ۴] ) است:
• زیرخانواده Helicinae Rafinesque، ۱۸۱۵
• تبار Allognathini
• تبار Helcinini Rafinesque رافینسکوئه، ۱۸۱۵
• تبار Otalini
• تبار Thebini
• تبار Murellini Hesse، ۱۹۱۸