حل

[ویکی الکتاب] معنی حِلٌّ: حلول کننده(حلول به معنای اقامت و استقرار در مکان است )
معنی هَلْ: آیا
معنی فَتَحَ: پرده برداشت - حل نمود- گشود- باز کرد( از فتح به معنای برداشتن قفل و حل اشکال است)
معنی فَتْحِ: برداشتن قفل و حل اشکال - پیروزی
معنی حِـلاًَّ: حلال(کلمه حل در اصل به معنای باز کردن گره است)
معنی حَلَالٌ: حلال(کلمه حل در اصل به معنای باز کردن گره است)
معنی لَا یَحِلُّ: حلال نیست(اصلش ازکلمه حل به معنای باز کردن گره است)
معنی یُحِلُّ: حلال می کند(اصلش ازکلمه حل به معنای باز کردن گره است)
معنی یُحِلُّواْ: حلال می کنید(اصلش ازکلمه حل به معنای باز کردن گره است)
معنی یُحِلُّونَهُ: آن را حلال می کنند(اصلش ازکلمه حل به معنای باز کردن گره است)
معنی ﭐحْلُلْ: بگشا -باز کن(کلمه حل در اصل به معنای باز کردن گره است)
معنی حَلَلْتُمْ: از احرام درآمدید (کلمه حل در اصل به معنای باز کردن گره است)
ریشه کلمه:
حلل (۵۱ بار)

حل (موسیقی). حل ( انگلیسی: Resolution ) ، حل نت یا حل آکورد، در تئوری موسیقی و تنال غربی، انتقال یک نت یا آکورد از ناخوشایندی ( صدای ناپایدار ) به یک مطبوعیت ( صدای نهایی یا پایدار ) است.
برای ایجاد جذابیت در موسیقی، می توان از نامطبوعی، حل و تعلیق استفاده کرد. در جایی که انتظار می رود یک ملودی یا الگوی آکوردی در یک نت یا آکورد خاص تمام شود، می توانید با یک آکورد یا نت متفاوت اما مشابه برای حلِ آن انتخاب و صدایی جالب و غیرمنتظره ایجاد کنید. به عنوان مثال: کادانس فریب دهنده.
یک صدای ناخوشایند هنگام انتقال به یک مطبوعیت، حلِ خود را دارد. هنگامی که حل به تأخیر می افتد یا به طرز غافلگیرکننده ای حاصل می شود ( وقتی آهنگساز با حس انتظارِ ما، اجرا می کند ) ، احساس دراماتیک یا تعلیق ایجاد می شود.
«حل» در موسیقی تونال پایه ای قوی دارد، در موسیقی آتونال چون حاوی یک سطح ثابت از نامطبوعی و فاقد یک مرکز تنال است، نمی تواند لزومِ نیاز به حل را برطرف کند.
مفهومِ انتظار برای حل، متناسب با دورهٔ تاریخی از نظر فرهنگی است. به عنوان مثال اضافه کردنِ یک آکورد شش ( مانند: دو، می، سل و لا ) در دوره باروک، «تهیه» می شد، در حالی که در یک کارِ مدرن تر، احساسِ نیاز به حل، قدرت کمتری دارد. چنین آکوردی در یک قطعهٔ پاپ یا جاز به راحتی می تواند پایان بخش باشد و نیاز به «تهیه» و «حل» ندارد.
مثالی از یک نتِ واحدِ نامطبوع که نیاز به حل دارد: مثلاً نتِ فا در طولِ یک آکوردِ دو ماژور ( دو، می، سل ) قرار می گیرد که بینِ می و سل، یک نامطبوعی ایجاد می کند و ممکن است به یکی از این دو صدا حل شود، هر چند معمولاً به می ( به خاطر فاصلهٔ نزدیکتر ) حل می شود. این نمونه ای از یک آکورد معلق است. استفاده از توالی آکوردها، مانند وصل IV به V برای پایان، یک کادانس نیمه تمام است که از حل قدرتمندی برخوردار نیست. با این حال اگر این وصل با آکورد ( IV ) به V و I ( تونیک ) پایان یابد، حل بسیار قوی تری ایجاد خواهد شد.

حل (ادبیات). حَلّ (ادبیات)
(به معنای از هم باز کردن) در اصطلاح بدیع، آوردن مضمون سخنی منظوم در نثر: رقیه رسید. الطاف نواب رکن الدوله را که شرح داده بودید، هرچه فکر کردم خدمتی بسزا برنیامد از دستم. (قائم مقام فراهانی) که اشارۀ او به این بیت حافظ است: چگونه سر ز خجالت برآورم برِ دوست/که خدمتی بسزا برنیامد از دستم

حل (موسیقی). حَل (موسیقی)(resolution)
در موسیقی، روند پیشروی از یک هارمونی نامطبوع به سوی هارمونی ای مطبوع یا کمتر نامطبوع. مثلاً در یک آپّوجّاتورا (نوعی زینت ملودیک)، نت ملودیک نامطبوع با حرکت به یک پله پایین تر، و ایجاد هارمونی ای مطبوع، حل می شود. حل نامطبوع با حرکت به یک پله پایین تر، شیوۀ کلاسیک سنتی این کار است. در قرن ۱۹ آهنگ سازان انواع دیگر حل را بیش از پیش به کار گرفتند، مانند حرکت به یک پله بالاتر یا گاهی حرکت پرش دار. آهنگ سازان قرن ۲۰ اغلب نیازی به حل یک نامطبوع نمی بینند.