حقیقت نبوت

[ویکی فقه] نبوت از موضوعات کلامی، قرآنی است که از جهات گوناگون مورد بحث و بررسی قرار گرفته شده است. دراین قسمت به بخشی از آن که حقیقت نبوت است می پردازیم.
واژه «نبوت» در لغت به معنای پیامبری، و واژه «نبی» به معنای پیامبر است. بنابر قول مشهور، ریشه این دو واژه، کلمه «نبا» به معنای خبر است، و یا به گفته راغب اصفهانی، خصوص خبرهایی است که از نوعی اهمیت برخوردارند. یعنی خبرهایی که فایده ای بزرگ دارند، و از آن ها علم یا ظن غالب حاصل می شود. (النبا خبر ذو فائده عظیمه یحصل به علم او غلبه ظن، و لا یقال للخبر فی الاصل نبا حتی یتضمن هذه الاشیاء الثلاثه) و این ویژگی در مسئله نبوت موجود است؛ زیرا خبرهایی که پیامبران الهی (علیهم السّلام) به بشر ابلاغ می کنند، از عالی ترین اهمیت برخوردارند، زیرا که سعادت و شقاوت بشر با نوع برخورد انسان با خبرهای پیامبران رقم می خورد. بر این اساس، پیامبر در اصطلاح شرع به کسی گفته می شود که خبرهای مهم آسمانی را به بشر ابلاغ می کند.
← ملازمت نبوت با رسالت
فلسفه نبوت را می توان از دو دیدگاه کلی بررسی کرد:یکی، از دیدگاه وحی؛ و دیگری، از دیدگاه عقل.
قرآن و فلسفه نبوت
قرآن کریم در آیات مختلف هدف از بعثت پیامبر الهی را بیان کرده است. برخی از این آیات مربوط به نبوت عامه، و برخی دیگر مربوط به نبوت خاصه است، لیکن باید توجه کرد که آن چه در مورد پیامبران خاص به عنوان هدف از نبوت آنان بیان شده است، اختصاص به آنان ندارد، زیرا آن چه مطرح شده است درباره عنوان نبوت و رسالت است، نه ویژگی شخصی آن پیامبر. در هر حال، هدف از بعثت پیامبران از دیدگاه قرآن کریم را در موارد زیر می توان جستجو کرد:
← دعوت به یکتاپرستی و مبارزه با شرک
...