حقیقت متشرعی

[ویکی فقه] حقیقت متشرعی به نقل بعضی الفاظ به معنای جدید بعد از عصر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم اطلاق می شود.
علمای اصول بر دو مطلب اتفاق دارند:۱ الفاظی مثل صلاة، صوم، زکات و حج ، قبل از اسلام در معانی لغوی خود، یعنی دعا ، امساک، رشد و قصد به کار رفته و حقیقت لغوی داشته است؛۲ این الفاظ به یقین در عصر امام باقر علیه السّلام و امام صادق علیه السّلام و کمی قبل از آن، در معانی جدید، حقیقت شرعی گردیده است؛ یعنی در معانی شرعی به صورت حقیقی استعمال شده است.
← توضیح
۱. ↑ سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ج۲، ۱، ص۳۴.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۹، برگرفته از مقاله «حقیقت متشرعی».
...