حقیقت لغوی تخصصی

[ویکی فقه] حقیقت لغوی تخصصی به وضع تعیّنیِ لفظ برای معنای خاص، توسط اهل لغت اطلاق می شود.
حقیقت لغوی تخصصی، مقابل حقیقت لغوی تخصیصی بوده و در جایی است که لفظی بر اثر کاربرد فراوان میان اهل لغت، در معنایی ظهور پیدا کند، به گونه ای که بدون قرینه ، آن معنا از لفظ تبادر نماید.
توضیح
لفظ گاهی توسط واضع برای معنایی وضع می شود و گاهی به دلیل کاربرد زیاد اهل لغت در معنایی، به آن معنا اختصاص پیدا می کند، بی آن که واضع معینی لفظ را برای آن معنا وضع کرده باشد؛ در صورت دوم، حقیقت لغوی تخصصی محقق می گردد.