[ویکی فقه] حقیقت عرفی به وضع لفظ برای معنای خاص توسط عرف گویند.
هرگاه لفظی نزد عرف در معنایی حقیقت پیدا کند به آن حقیقت عرفی می گویند؛ به بیان دیگر، به لفظی که نزد عرف برای معنایی خاص وضع شده باشد حقیقت عرفی می گویند، مانند: لفظ «دابّه» که در لغت به معنای جنبنده است، اما نزد عرف به معنای چارپا می آید.
هرگاه لفظی نزد عرف در معنایی حقیقت پیدا کند به آن حقیقت عرفی می گویند؛ به بیان دیگر، به لفظی که نزد عرف برای معنایی خاص وضع شده باشد حقیقت عرفی می گویند، مانند: لفظ «دابّه» که در لغت به معنای جنبنده است، اما نزد عرف به معنای چارپا می آید.
wikifeqh: حقیقت_عرفی