[ویکی فقه] حقیقت استعمال به استعمال لفظ به قصد خطور معنا در ذهن شنونده اطلاق می شود.
حقیقت استعمال، القای لفظ و اراده معنا است؛ به بیان دیگر، به کارگیری لفظ به قصد خطور دادن و ایجاد معنا در ذهن شنونده را استعمال گویند.
← نکته اول
۱. ↑ صدر، محمدباقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۱۳۱.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۵، برگرفته از مقاله «حقیقت استعمال».
...
حقیقت استعمال، القای لفظ و اراده معنا است؛ به بیان دیگر، به کارگیری لفظ به قصد خطور دادن و ایجاد معنا در ذهن شنونده را استعمال گویند.
← نکته اول
۱. ↑ صدر، محمدباقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۱۳۱.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۵، برگرفته از مقاله «حقیقت استعمال».
...
wikifeqh: حقیقت_استعمال