با آزادی منفی و آزادی مثبت اشتباه نشود.
فیلسوفان و دانشمندانِ علم سیاست بین حقوق مثبت و حقوق منفی تمایز قائل می شوند. بنا بر این نظر، حقوق مثبت معمولاً وادار به عمل می کنند در حالی که حقوق منفی معمولاً وادار به بی عملی می کنند. این اجبارها ممکن است بر محور حقوق طبیعی باشند. ایدهٔ حقوق مثبت و منفی را می توان به حقوق آزادی نیز اعمال کرد.
... [مشاهده متن کامل]
برای مثال، در موردی که در یک دادگاه قانون دو جانب وجود دارند: مهران علیه کامران دارای حقی منفی نسبت به ایکس است اگر و تنها اگر کامران از عمل نسبت به مهران به نحوی در خصوص ایکس بازداشته شده باشد. در مقابل، مهران دارای حقی مثبت نسبت به ایکس علیه کامران است اگر و فقط اگر کامران نسبت به ایکس مجبور به عمل در خصوص مهران باشد. اگر مهران دارای حق منفی حیات علیه کامران باشد، آنگاه کامران مجبور است از کشتن مهران خودداری کند؛ در حالی که اگر مهران دارای حق مثبت حیات نسبت به کامران باشد، آنگاه کامران در صورت لزوم مجبور به عمل برای حفظ زندگی مهران است.
حقوقی که منفی تلقی شوند ممکن است شامل حقوق مدنی و سیاسی نظیر آزادی بیان، زندگی، مال، آزادی نسبت به جرم خشونت آمیز، آزادی ادیان، قرار احضار زندانی, دادرسی منصفانه، آزادی از برده داری باشند.
حقوق مثبت، همان طور که نخست در سال ۱۹۷۹ توسط چک کارل واشاکِ حقوق دان پیشنهاد شد، ممکن است شامل سایر حقوق مدنی و سیاسی مانند حق مشاوره و حمایت پلیس از شخص و دارایی باشند. افزون بر این، آنها شامل حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مانند غذا، مسکن، آموزش عمومی، استخدام، امنیت ملی، ارتش، مراقبت های بهداشتی، امنیت اجتماعی، دسترسی به اینترنت و حداقل استانداردهای زندگی می شوند.
در گزارش «سه نسل» حقوق بشر، حقوق منفی اغلب با نسل اول حقوق مرتبط اند، در حالی که حقوق مثبت با نسل دوم و سوم مرتبط اند.
بر اساس نظریهٔ حقوق مثبت و منفی، حق منفی حقی است که نباید تحت سلطهٔ شخص یا گروه دیگری مانند دولت قرار گیرد چون معمولاً به شکل سوءاستفاده یا اجبار درمی آید. حقوق منفی وجود دارند مگر اینکه کسی برای رد آنها اقدام کند. حق مثبت، حقی است که در معرض اقدام شخص یا گروه دیگری قرار می گیرد. در چارچوب دستور قاطعِ کانتی، حقوق منفی را می توان مربوط به وظایف کامل دانست، در حالی که حقوق مثبت را می توان مربوط به وظایف ناقص دانست.
باور به تمایز بین حقوق مثبت و منفی عموماً توسط آزادی خواهان پاس داشته یا بر آن تأکید می شود. آنان معتقدند که حقوق مثبت تا زمانی که توسط یک قرارداد ایجاد نشده باشند وجود ندارند. اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد حقوق مثبت و منفی را فهرست کرده است. ( هرچند آن ها را با این نام نمی شناسد ) . قانون اساسی بیشتر لیبرال دموکراسی ها حقوق منفی را تضمین می کنند، اما همه حقوق مثبت را شامل نمی شوند. حقوق مثبت اغلب توسط قوانین دیگر تضمین می شوند و بیشتر لیبرال دموکراسی ها به شهروندان خود مزایای آموزش و پرورش، مراقبت های بهداشتی، امنیت اجتماعی و حقوق بیکاری را با بودجه عمومی اعطا می کنند.
فیلسوفان و دانشمندانِ علم سیاست بین حقوق مثبت و حقوق منفی تمایز قائل می شوند. بنا بر این نظر، حقوق مثبت معمولاً وادار به عمل می کنند در حالی که حقوق منفی معمولاً وادار به بی عملی می کنند. این اجبارها ممکن است بر محور حقوق طبیعی باشند. ایدهٔ حقوق مثبت و منفی را می توان به حقوق آزادی نیز اعمال کرد.
... [مشاهده متن کامل]
برای مثال، در موردی که در یک دادگاه قانون دو جانب وجود دارند: مهران علیه کامران دارای حقی منفی نسبت به ایکس است اگر و تنها اگر کامران از عمل نسبت به مهران به نحوی در خصوص ایکس بازداشته شده باشد. در مقابل، مهران دارای حقی مثبت نسبت به ایکس علیه کامران است اگر و فقط اگر کامران نسبت به ایکس مجبور به عمل در خصوص مهران باشد. اگر مهران دارای حق منفی حیات علیه کامران باشد، آنگاه کامران مجبور است از کشتن مهران خودداری کند؛ در حالی که اگر مهران دارای حق مثبت حیات نسبت به کامران باشد، آنگاه کامران در صورت لزوم مجبور به عمل برای حفظ زندگی مهران است.
حقوقی که منفی تلقی شوند ممکن است شامل حقوق مدنی و سیاسی نظیر آزادی بیان، زندگی، مال، آزادی نسبت به جرم خشونت آمیز، آزادی ادیان، قرار احضار زندانی, دادرسی منصفانه، آزادی از برده داری باشند.
حقوق مثبت، همان طور که نخست در سال ۱۹۷۹ توسط چک کارل واشاکِ حقوق دان پیشنهاد شد، ممکن است شامل سایر حقوق مدنی و سیاسی مانند حق مشاوره و حمایت پلیس از شخص و دارایی باشند. افزون بر این، آنها شامل حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مانند غذا، مسکن، آموزش عمومی، استخدام، امنیت ملی، ارتش، مراقبت های بهداشتی، امنیت اجتماعی، دسترسی به اینترنت و حداقل استانداردهای زندگی می شوند.
در گزارش «سه نسل» حقوق بشر، حقوق منفی اغلب با نسل اول حقوق مرتبط اند، در حالی که حقوق مثبت با نسل دوم و سوم مرتبط اند.
بر اساس نظریهٔ حقوق مثبت و منفی، حق منفی حقی است که نباید تحت سلطهٔ شخص یا گروه دیگری مانند دولت قرار گیرد چون معمولاً به شکل سوءاستفاده یا اجبار درمی آید. حقوق منفی وجود دارند مگر اینکه کسی برای رد آنها اقدام کند. حق مثبت، حقی است که در معرض اقدام شخص یا گروه دیگری قرار می گیرد. در چارچوب دستور قاطعِ کانتی، حقوق منفی را می توان مربوط به وظایف کامل دانست، در حالی که حقوق مثبت را می توان مربوط به وظایف ناقص دانست.
باور به تمایز بین حقوق مثبت و منفی عموماً توسط آزادی خواهان پاس داشته یا بر آن تأکید می شود. آنان معتقدند که حقوق مثبت تا زمانی که توسط یک قرارداد ایجاد نشده باشند وجود ندارند. اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد حقوق مثبت و منفی را فهرست کرده است. ( هرچند آن ها را با این نام نمی شناسد ) . قانون اساسی بیشتر لیبرال دموکراسی ها حقوق منفی را تضمین می کنند، اما همه حقوق مثبت را شامل نمی شوند. حقوق مثبت اغلب توسط قوانین دیگر تضمین می شوند و بیشتر لیبرال دموکراسی ها به شهروندان خود مزایای آموزش و پرورش، مراقبت های بهداشتی، امنیت اجتماعی و حقوق بیکاری را با بودجه عمومی اعطا می کنند.
