حقوق طبیعت

حقوق طبیعت یا حقوق زمین یک نظریه حقوقی و فقهی است که حقوق ذاتی را با عنوان مرتبط با بوم سازگان ها و گونه ها، مشابه مفهوم حقوق اساسی بشر توصیف می کند. مفهوم حقوق طبیعت قوانین قرن بیستم را به چالش می کشد که عموماً در چارچوب نابودی طبیعت به عنوان «منابعی» برای مالکیت، استفاده و تخریب است. طرفداران استدلال می کنند که قوانین مبتنی بر حقوق طبیعت، بشریت را هدایت می کند تا با شیوه مناسب و مطابق با علم نوین و مبتنی بر سیستم عمل کند، که نشان می دهد انسان و جهان طبیعی اساساً به هم مرتبط هستند.
در ژوئن ۲۰۲۱، قوانین حقوق طبیعت در سطوح محلی تا ملی در حداقل ۳۹ کشور، از جمله ده ها شهر و شهرستان در سراسر ایالات متحده وجود دارد. آنها به شکل مفاد قانون اساسی، موافقت نامه های معاهده، قوانین، احکام محلی و تصمیمات دادگاه هستند. در فلوریدا به دنبال یک ماده قانون اساسی ایالتی است. [ ۱]
طرفداران حقوق طبیعت استدلال می کنند که همان طور که حقوق بشر به طور فزاینده ای در قانون به رسمیت شناخته شده است، حقوق طبیعت نیز باید به رسمیت شناخته شود و در اخلاق و قوانین انسانی گنجانده شود. این ادعا بر اساس دو خط استدلال است: اینکه همان اخلاقیاتی که حقوق بشر را توجیه می کند، حقوق طبیعت را نیز توجیه می کند، و اینکه بقای خود انسان به بوم سازگان های سالم بستگی دارد.
قرآن، مرجع اصلی اسلام در همه امور زندگی فردی و جمعی، بیانگر این است که «کل خلقت با وجود خود خدا را ستایش می کند». پژوهشگران «هدف غایی شریعت» را «سود مشترک جهانی، رفاه کل خلقت»، توصیف می کنند و یادآوری می کنند که «هیچ موجودی، چه حال و چه آینده، در تصمیم گیری دربارهٔ مسیر اقدام، در نظر گرفتن نمی تواند از آن مستثنی شود. ».
مستند ۲۰۱۸ با عنوان حقوق طبیعت: یک جنبش جهانی، به کارگردانی آیزاک گوکریتز، هال کریمل و والریا بروس چالش های ایجاد ساختارهای قانونی جدید در رابطه با حقوق طبیعت را بررسی می کند. [ ۲]