حقوق آب. حقوق منابع آب ( در بعضی کشورها، به حقوق آب خلاصه می شود ) حوزه ای حقوقی است که با مالکیت، کنترل و مصرف آب به عنوان یک منبع سروکار دارد. این موضوع بیشتر با حقوق مالکیت مرتبط است و از قوانین حاکم بر کیفیت آب متمایز است.
آب در همه جا هست و در محدوده مرزهای سیاسی محصور نمی شود. حقوق منابع آب برای هر بخشی از هیدروسفر می تواند اعمال شود که بر اساس آن ممکن است مطالباتی برای تخصیص یا حفظ آب برای بعضی اهداف، ایجاد شود. چنین آب هایی شامل موارد زیر هستند اما به اینها محدود نمی شوند:
• آب های سطحی: دریاچه ها، رودخانه ها، جویبارها، اقیانوس ها و تالاب ها؛
• رواناب سطحی: عموماً آبی است که از باران، سیلاب و ذوب برف روی زمین جریان می یابد قبل از اینکه این آب ها به منابع آب، دریاچه ها، تالاب ها، یا اقیانوس ها برسند؛
• آب زیرزمینی: به ویژه آب موجود در آبخوانها.
تاریخچهٔ ارتباط مردم با آب، رویکردهای مختلفی را در خصوص مدیریت منابع آب نشان می دهد. Lipit Ishtar و Ur Nammu حداقل ۲۵۰ سال قبل از تاریخ حمورابی دارای مقررات آب بودند، و اساس های هنجاری را که بر مبنای آنها قانون حمورابی ساخته شده است را به وضوح ارائه می دهند. قانون حمورابی یکی از اولین قوانین مکتوب برای رسیدگی به مسائل مربوط به آب می باشد و این قانون، مدیریت استفاده از آب را شامل می شود. این قانون حدود ۳۸۰۰ سال پیش توسط پادشاه بابل، حمورابی، ایجاد شده است. [ ۱]
تنظیم آب به صورت منحصر به فردی دشوار است چرا که قوانین عمدتاً برای زمین طراحی شده اند. آب متحرک است، تأمین آن بر اساس سال، فصل و مکان متفاوت است و همزمان توسط بسیاری از موجودات مورد استفاده قرار می گیرد. حق آب نیز مانند حقوق مالکیت، تحت عنوان «دسته ای از وضعیت ها» توصیف می شود که فعالیت های مجزای چندگانه با سطوح مختلفی از تنظیمات را شامل می شود. مثلاً، برخی از مصارف آب، آن را از مسیر طبیعی خود منحرف می کند اما همه یا اکثر آن به مسیر طبیعی بازمی گردد ( مثل نیروگاه های برق آبی ) در حالی که برخی دیگر، بخش اعظم آنچه را که دریافت کرده مصرف می کنند ( مانند کشاورزی ) موارد دیگری هم آب را بدون انحراف و تغییر مسیر آن استفاده می کنند ( مثل قایقرانی ) . هر نوع فعالیت، نیازمندی های خود را دارد و به لحاظ نظری به طور جداگانه تنظیم می شود. احتمال دارد که چندین نوع اختلاف و درگیری به وجود آید: کمبود مطلق: کمبود در یک زمان یا مکان مشخص، تغییر مسیرهای آب که جریان در دسترس دیگران را کاهش می دهد، آلاینده ها یا تغییرات دیگر ( مثل دما یا کدورت ) که آب را برای استفاده دیگران نامناسب می سازد و نیاز به حفظ «جریان های جاری» آب برای حمایت از اکوسیستم های طبیعی.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآب در همه جا هست و در محدوده مرزهای سیاسی محصور نمی شود. حقوق منابع آب برای هر بخشی از هیدروسفر می تواند اعمال شود که بر اساس آن ممکن است مطالباتی برای تخصیص یا حفظ آب برای بعضی اهداف، ایجاد شود. چنین آب هایی شامل موارد زیر هستند اما به اینها محدود نمی شوند:
• آب های سطحی: دریاچه ها، رودخانه ها، جویبارها، اقیانوس ها و تالاب ها؛
• رواناب سطحی: عموماً آبی است که از باران، سیلاب و ذوب برف روی زمین جریان می یابد قبل از اینکه این آب ها به منابع آب، دریاچه ها، تالاب ها، یا اقیانوس ها برسند؛
• آب زیرزمینی: به ویژه آب موجود در آبخوانها.
تاریخچهٔ ارتباط مردم با آب، رویکردهای مختلفی را در خصوص مدیریت منابع آب نشان می دهد. Lipit Ishtar و Ur Nammu حداقل ۲۵۰ سال قبل از تاریخ حمورابی دارای مقررات آب بودند، و اساس های هنجاری را که بر مبنای آنها قانون حمورابی ساخته شده است را به وضوح ارائه می دهند. قانون حمورابی یکی از اولین قوانین مکتوب برای رسیدگی به مسائل مربوط به آب می باشد و این قانون، مدیریت استفاده از آب را شامل می شود. این قانون حدود ۳۸۰۰ سال پیش توسط پادشاه بابل، حمورابی، ایجاد شده است. [ ۱]
تنظیم آب به صورت منحصر به فردی دشوار است چرا که قوانین عمدتاً برای زمین طراحی شده اند. آب متحرک است، تأمین آن بر اساس سال، فصل و مکان متفاوت است و همزمان توسط بسیاری از موجودات مورد استفاده قرار می گیرد. حق آب نیز مانند حقوق مالکیت، تحت عنوان «دسته ای از وضعیت ها» توصیف می شود که فعالیت های مجزای چندگانه با سطوح مختلفی از تنظیمات را شامل می شود. مثلاً، برخی از مصارف آب، آن را از مسیر طبیعی خود منحرف می کند اما همه یا اکثر آن به مسیر طبیعی بازمی گردد ( مثل نیروگاه های برق آبی ) در حالی که برخی دیگر، بخش اعظم آنچه را که دریافت کرده مصرف می کنند ( مانند کشاورزی ) موارد دیگری هم آب را بدون انحراف و تغییر مسیر آن استفاده می کنند ( مثل قایقرانی ) . هر نوع فعالیت، نیازمندی های خود را دارد و به لحاظ نظری به طور جداگانه تنظیم می شود. احتمال دارد که چندین نوع اختلاف و درگیری به وجود آید: کمبود مطلق: کمبود در یک زمان یا مکان مشخص، تغییر مسیرهای آب که جریان در دسترس دیگران را کاهش می دهد، آلاینده ها یا تغییرات دیگر ( مثل دما یا کدورت ) که آب را برای استفاده دیگران نامناسب می سازد و نیاز به حفظ «جریان های جاری» آب برای حمایت از اکوسیستم های طبیعی.
wiki: حقوق آب