حقود

لغت نامه دهخدا

حقود. [ ح َ ] ( ع ص ) پرکین. پرکینه. بسیارکینه. بدخواه. ( از مهذب الاسماء ). کینه ور :
این روش خصم و حقود آن شده
تا مقلد در دو ره حیران شده.

مولوی.

|| ناقه ای که بچه افکند پیش از آنکه صورت پیدا آید. ج ، حُقُد. ( مهذب الاسماء ).

حقود. [ ح ُ] ( ع اِ ) ج ِ حقد. ( منتهی الارب ). رجوع به حقد شود.

( صفت ) کینه ورز پر کینه .
جمع حقد

(حَ ) [ ع . ] (ص . ) کینه ورز، پرکینه .

= حقد
پرکینه، کینه ور.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید