حقوان

لغت نامه دهخدا

حقوان. [ ح َق ْ ] ( ع اِ ) تثنیه حقو. دو تهیگاه. دو آبگاه. ( منتهی الارب ). رجوع به حقو شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس