حقباء. [ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث احقب. || کوهچه دراز سر به آسمان که کمربندی از خاک گرداگرد وی باشد. او القارة الطویلة التی فی وسطها تراب اعفر برّاق مع بُرقة سائرة. ( منتهی الارب ).
