حقب

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)ریشه کلمه:
ریشه_خلد

«حقب» (بر وزن قفل) به معنای مدت نامعلومی از زمان است. بعضی آن را به هشتاد سال، بعضی هفتاد و بعضی چهل سال تفسیر کرده اند; و چون از این تعبیر به نظر می آید که دوزخیان مدت هایی طولانی در دوزخ می مانند، و سرانجام پایان می یابد، و این با آیات خلود و عذاب دائم تضاد دارد، هر کدام در تفسیر آن راهی را پوییده اند. معروف میان مفسران این است که منظور از «أَحْقاب» در اینجا این است که مدت هایی طولانی و سالیان دراز پی در پی می آید و می گذرد، بی آن که پایان یابد; و هر زمانی که می گذرد، زمان دیگری جانشین آن می شود.
(بر وزن عنق) دهر. زمان. (مجمع) جمع آن احقاف است آرام نگیرم تا به مجمع دو دریا برسم یا مدّتی دراز راه بروم. * حقّا که جهنّم کمین گاه و برای طاغیان محل بازگشت است و مدّتها در آن به سر برند. راغب حقبه را مدّتی مبهم از زمان گفته است . از زجاج نقل شده که حقب هشتاد سال است و نیز حقب را چهل سال گفته‏اند و ایضاً مدّت دراز (دهر طویل) معنی کرده‏اند در نهج البلاغه خطبه 87 هست: «... وَلاخَلَتْ فیما بَیْنَهُمُ الْاَحْقابُ وَ الْقُرُنُ» میان شما و آنها زمانها و قرنها (دورآنها زمانها و مدّتها اراده شده است به هر حال آیه «لابِثینَ فیها اَحْقاباً» دلالت بر خلود ندارد.