حق پرست. [ ح َ پ َ رَ ]( نف مرکب ) پرستنده حق. خداپرست. عابد : یکی پارسازاده حق پرست فتادش یکی خشت زرین به دست.سعدی.نکونام و صاحبدل و حق پرست خط عارضش خوشتر از خط دست.سعدی.