حق فنی
فرهنگستان زبان و ادب
پیشنهاد کاربران
حق فنی مبلغی است که در ازای بررسی علمی نسخه از جمله وجود تداخلات داروئی در آن، هنگام تحویل هر نسخه به بیمار در برخی کشورها، از جمله ایران، از بیمار دریافت می گردد.
این تعرفه در سال ۱۳۶۵ به پیشنهاد وزارت بهداشت و در شرایط بحرانی جنگی اجرا گردید. در شرایط جنگی، از آنجا که دولت بعنوان دارنده اغلب کارخانجات دارو، با توجه به نرخ بیکاری بسیار بالا و شرایط وخیم جنگ، قیمت داروها را برای سالها ثابت نگه داشته بود، جهت تأمین هزینه های داروخانه ها و سر پا نگاه داشتن آنها، این مبلغ را وضع نمود. مبلغ حق فنی از ۵ تومان در سال ۱۳۶۵ آغاز گردید، در سال ۱۳۹۳ به ۱۶۰۰ تومان برای نسخه در روز و ۱۹۰۰ تومان برای هر نسخه در شب رسید. وزارت بهداشت در سال ۱۳۹۴ این مبلغ را برای داروخانه های دولتی ۸۸۰ تومان و داروخانه های غیردولتی ۲۰۰۰ تومان تعیین کرد. در سال ۱۳۹۹ نیز برای نسخه های دارای ۳ قلم دارو و بالاتر این مبلغ ۵۱۸۴۰ ریال تعیین شد. در سال ۱۴۰۰ نیز، با گنجاندن آن در قانون، و رسمیت یافتن این تعرفه، حق فنی برای نسخه یک قلمی ۳۵۰۰۰ ریال، دو قلمی، ۷۰۰۰۰ ریال و نسخه ۳ قلمی، ۱۰۵۰۰۰ ریال تعیین گردید.
... [مشاهده متن کامل]
با پایان یافتن شرایط جنگی و واگذاری بسیاری از کارخانجات به بخش خصوصی، نیز آزادسازی نسبی قیمت دارو، از آنجا که سود دارو همچنان پایین نگه داشته شده بود، داروسازان توانستند با ارائه دلایل کافی به وزارت بهداشت و سایر ارگانهای کشور دریافت این تعرفه را برای جبران هزینه های رو به رشد داروخانه ها، تثبیت کنند. البته، رای دیوان عدالت اداری مبنی بر غیرقانونی بودن «عنوان» این دریافت، در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۹۳ مشکلات عمده ای برای داروسازان بدنبال داشت که طی این سال ها، با اصلاحات وزارت بهداشت، ایراد عنوان، هر بار برطرف گردید. این تعرفه مربوط به نسخه پزشک بوده، داروخانه ها مجاز هستند، درصدی نیز تحت عنوان فروش داروی بدون نسخه OTC، از مردم دریافت کنند. باید یادآوری کرد که سازمان بازرسی کل کشور و مرکز پژوهشهای مجلس نیز دریافت این مبلغ، تحت نام «حق فنی» را پس از جنگ، غیرقانونی اعلام کرده بودند.
این مبلغ اساساً برای بررسی علمی نسخ و کنترل تداخلات دارویی آن دریافت می گردد اما مشاوره دارویی نیز در کنار آن توسط داروساز ارائه می گردد. بعلاوه، اگر چه با تمهیدات وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو، در طول شب و ایام تعطیل عمومی نیز داروساز در داروخانه فعال هست، اما این خدمات عموماً در طی روز کاملتر و نیز با امکان مشاوره کامل، ارائه می گردند. مشاهده شده در برخی داروخانه های غیر داروساز محور، برخی از خدمات داروخانه از جمله ارائه مشاوره، توسط تکنسین داروخانه، انجام می شود که در سال های گذشته، این ایراد مورد توجه وزارت بهداشت قرار گرفته، اقداماتی برای رفع آن، از جمله مکاتبه با دانشکده های داروسازی جهت امکان استفاده از دانشجویان سال آخر داروسازی، در داروخانه های فاقد داروساز صورت گرفته است. به گفته رئیس انجمن داروسازان ایران تنها در تهران امتیاز ۷۰٪ داروخانه ها از سوی داروسازان به افراد غیر متخصص واگذار شده است که در پی آن وزارت بهداشت، با تغییر آیین نامه های موجود، نیز اجرای برخی اقدامات بازدارنده، به صورت جدی در تلاش برای حل این معضل برآمده است. همچنین در سال های اخیر به دلیل توجه مردم به اهمیت فرآورده های غیر دارویی سلامت محور، و تهیه آن از محل های معتبر و با نظارت افراد مسئول، بخش عمده ای از فضا و فعالیت داروخانه ها نیز به فروش لوازم و محصولات آرایشی و غیر دارویی اختصاص یافته است.
این تعرفه در سال ۱۳۶۵ به پیشنهاد وزارت بهداشت و در شرایط بحرانی جنگی اجرا گردید. در شرایط جنگی، از آنجا که دولت بعنوان دارنده اغلب کارخانجات دارو، با توجه به نرخ بیکاری بسیار بالا و شرایط وخیم جنگ، قیمت داروها را برای سالها ثابت نگه داشته بود، جهت تأمین هزینه های داروخانه ها و سر پا نگاه داشتن آنها، این مبلغ را وضع نمود. مبلغ حق فنی از ۵ تومان در سال ۱۳۶۵ آغاز گردید، در سال ۱۳۹۳ به ۱۶۰۰ تومان برای نسخه در روز و ۱۹۰۰ تومان برای هر نسخه در شب رسید. وزارت بهداشت در سال ۱۳۹۴ این مبلغ را برای داروخانه های دولتی ۸۸۰ تومان و داروخانه های غیردولتی ۲۰۰۰ تومان تعیین کرد. در سال ۱۳۹۹ نیز برای نسخه های دارای ۳ قلم دارو و بالاتر این مبلغ ۵۱۸۴۰ ریال تعیین شد. در سال ۱۴۰۰ نیز، با گنجاندن آن در قانون، و رسمیت یافتن این تعرفه، حق فنی برای نسخه یک قلمی ۳۵۰۰۰ ریال، دو قلمی، ۷۰۰۰۰ ریال و نسخه ۳ قلمی، ۱۰۵۰۰۰ ریال تعیین گردید.
... [مشاهده متن کامل]
با پایان یافتن شرایط جنگی و واگذاری بسیاری از کارخانجات به بخش خصوصی، نیز آزادسازی نسبی قیمت دارو، از آنجا که سود دارو همچنان پایین نگه داشته شده بود، داروسازان توانستند با ارائه دلایل کافی به وزارت بهداشت و سایر ارگانهای کشور دریافت این تعرفه را برای جبران هزینه های رو به رشد داروخانه ها، تثبیت کنند. البته، رای دیوان عدالت اداری مبنی بر غیرقانونی بودن «عنوان» این دریافت، در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۹۳ مشکلات عمده ای برای داروسازان بدنبال داشت که طی این سال ها، با اصلاحات وزارت بهداشت، ایراد عنوان، هر بار برطرف گردید. این تعرفه مربوط به نسخه پزشک بوده، داروخانه ها مجاز هستند، درصدی نیز تحت عنوان فروش داروی بدون نسخه OTC، از مردم دریافت کنند. باید یادآوری کرد که سازمان بازرسی کل کشور و مرکز پژوهشهای مجلس نیز دریافت این مبلغ، تحت نام «حق فنی» را پس از جنگ، غیرقانونی اعلام کرده بودند.
این مبلغ اساساً برای بررسی علمی نسخ و کنترل تداخلات دارویی آن دریافت می گردد اما مشاوره دارویی نیز در کنار آن توسط داروساز ارائه می گردد. بعلاوه، اگر چه با تمهیدات وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو، در طول شب و ایام تعطیل عمومی نیز داروساز در داروخانه فعال هست، اما این خدمات عموماً در طی روز کاملتر و نیز با امکان مشاوره کامل، ارائه می گردند. مشاهده شده در برخی داروخانه های غیر داروساز محور، برخی از خدمات داروخانه از جمله ارائه مشاوره، توسط تکنسین داروخانه، انجام می شود که در سال های گذشته، این ایراد مورد توجه وزارت بهداشت قرار گرفته، اقداماتی برای رفع آن، از جمله مکاتبه با دانشکده های داروسازی جهت امکان استفاده از دانشجویان سال آخر داروسازی، در داروخانه های فاقد داروساز صورت گرفته است. به گفته رئیس انجمن داروسازان ایران تنها در تهران امتیاز ۷۰٪ داروخانه ها از سوی داروسازان به افراد غیر متخصص واگذار شده است که در پی آن وزارت بهداشت، با تغییر آیین نامه های موجود، نیز اجرای برخی اقدامات بازدارنده، به صورت جدی در تلاش برای حل این معضل برآمده است. همچنین در سال های اخیر به دلیل توجه مردم به اهمیت فرآورده های غیر دارویی سلامت محور، و تهیه آن از محل های معتبر و با نظارت افراد مسئول، بخش عمده ای از فضا و فعالیت داروخانه ها نیز به فروش لوازم و محصولات آرایشی و غیر دارویی اختصاص یافته است.
