حق فرزندان

[ویکی شیعه] حق فرزندان، به معنای وظایفی است که پدر و مادر در برابر فرزند خویش بر عهده دارند. ادای حق فرزند، از آموزه های اخلاقی در سنّت اسلامی است و قرآن و احادیث بر اهمیت آن تاکید کرده اند.
قرآن و بزرگان معصوم(ع) به رعایت حقوق فرزندان مانند حق حیات و پرورش جسمی(رضاع)، حقوق مالی (مانند ارث)، مهرورزی و تربیت توصیه کرده اند. برخی احادیث به تبیین جایگاه فرزندان در خانواده و تأثیری که بر حیات مادّی و معنوی والدین دارند، پرداخته اند و در احادیث فراوانی از مصادیق گوناگون حقوق فرزندان، از دوره پیش از ولادت تا بزرگسالی، سخن رفته است.
وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلَاقٍ نَّحْنُ نَرْ زُقُهُمْ وَإِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئًا کَبِیرً ا (ترجمه: و از بیم تنگدستی فرزندان خود را مکشید. ماییم که به آن ها و شما روزی می بخشیم. آری، کشتن آنان همواره خطایی بزرگ است.)